Avni'nin işgüzarlığı!

Az önce gözüme çarpınca şaşırdım! Tam 600 yazı yazmışım!

Bunların hepsi bana ait değil tabi! İtiraf edeyim müsaadenizle!

Büyükada’dan bir ay önceydi! Yıllık iznimin kalan bir aylık bölümünü kullanmak için Personel Müdürümden izin istedim(hanımdan yani!)!

“Yata yata yoruldum Müdürüm! Sen de beni evde görmeye tahammül edemiyorsun zaten! Şöyle bir iç Anadolu turu yapayım müsaadenle!”

“İç Anadolu mu?”

“Evet; Konya, Kırşehir’in Hacıbektaş ilçesi falan! Mevlana’yı ziyaret ederim, sonra Hacı Bektaş’ı görürüm! Dualarını alırım! İman takviyesi yaparım! “

“Ne güzel! Keşke ben de gelebilseydim!”

“Sen cennetliksin Müdürüm! Kerem’i bakmak cennete girmen için birebir! Hani eline beline diline sahip ol demişti ya biri? Hacı Bektaşi Veli o!”

“Öyle mi?”

“Tabi! Mevlana da şol cennetin ırmakları demiş! Hani ilahisi var! Onu da göreceğim!”

“Dönüşte Selami’yi de görürsün değil mi?”

“Ankara ters kalıyor Müdürüm! Bir ara uğrarım yanına! Söyleme çocuğa, üzülmesin!”

“Olur!”

Havlu ve deniz şortu bavula koydurmadım ki işkillenmesin! Sorsa da “tuz gölünde suya girerim müdürüm! Mayasıla iyi geliyormuş suyu!” diyebilirdim ya neyse!

Evden ayrıldıktan sonra çocukluk arkadaşım Avni’yi aradım!

“Avni ne yapıyorsun kardeşim?”

“Sinek avlıyorum!”

“Yazıhanedesin yani!”

“Yok be çilehanedeyim!”

“İşim var seninle!”

“Paralı bir iştir inşallah!”

“Taptınız paraya be oğlum! Gelince anlatırım!”

Yazıhanesine sıcaktan girilmiyordu!

“Ne bu Çingenelik oğlum? Açsana klimayı?”

“Geçen ayın elektrik borcu duruyor Ahmet! Ver de açayım!”

“Tamam lan! Vermeyen ne olsun! Aç şunu!”

“Derdin ne?”

“Avni ya, ben tatile gidiyorum da! Senden bir şey rica edecektim!”

“Para isteme de!”

“Milliyet Blog’da yazıyorum biliyorsun. Tatile gittiğimi kimse anlamasın istiyorum! Sen yazar mısın benim yerime!”

“Anlamam öyle şeylerden Ahmet!”

“Nasıl anlamazsın Avni? Yazarsın işte ıvır zıvır şeyler tamam!”

“Sonra kızma bana!”

“Yok canım ne kızacağım! Zaten denetimden geçiyor yazılar! “

“İyi madem!”

Şifremi verdim, vedalaştık!

Bir aydır Avni yazıyordu yazılarımı! Meğer ne potlar kırmış haberim yok! Gelince öğrendim! Neriman diye bir şey uydurmuş! O hırsla aradım Avni’yi!

“Ulan Avni, ne halt ettin ulan sen?”

“Geldin mi?”

“Geldim! Neriman kim ulan! Rezil ettin beni cümle aleme Averel!”

“Öyle aklıma esti işte!”

“Mahalleden ulan o! Devamlı gelir gider bize! Hanım duyarsa ne der?”

“Valla mı?”

“Yalan mı söylüyorum!”

“Ne bileyim!”

“Açıp da sorsaydın ya telefonla! Ben böyle bir nane yiyorum diye!”

“Valla isteyerek olmadı Ahmet!”

“Bir de isteyerek mi yapacaktın! Allah canını almasın senin!”

Kapattım telefonu yüzüne!

Elektrik parasını da isteyemez sanırım!

Dün Neriman bize geldi annesiyle! Kerem’i aldım kucağıma mahsustan! Başladı nazlatmaya çocuğu! Hesapta çocuğu nazlatıyor!

“Ulan okuyor mu yazılarımı yoksa?” diye geçirdim içimden!

Avni’nin elektriğini ödesem mi ?

Ne dersiniz?