Avuçlarından akarken...

‘’Hadi gelin, korkmuyorum’’ dedikçe; sıradaymışlar meğer... Hepsi başladı gelmeye, nefes aldırmadan, bir dakika dinlendirmeden.
Şaşkınlıktı yaşananlar önce. Davetsiz misafirler değildi oysa, sen davet etmiştin. ‘’Gelin, sizden korkmuyorum’’ diyerek.Geldiler, sıra sıra dizilmiş inciler misali. Aralıksız ve peşi sıra. Sırayı ve hizayı bozmadan.
Şaşkınlıktı önce, sonra bir telaş. Çırpınmalar, çözümlere giden yolların karmaşasında ve çözümsüzlüğünde telaşın.
Korku ve panik ardından, ‘’şimdi ne yapacağım’’ diye beklerken hiç bir şey yapamadan, beklemek ve görmekti aslında olup bitecekleri. Ne yaparsan yap değişmeyen sonuçlara boyun eğmek ve kabullenmek sadece. Alışmak belki de, yeni koşullara ve beklemek sessizce. Elinden gelen bir şey varsa, hala bir umuttur diyerek yola devam çabalarında...
Yol bitmedi ki henüz, gidebildiğin kadar açık önünde. Yorulursan azıcık nefeslen, artık koşmak sadece yorar ve zaman kaybettirir; öğrendin nasılsa.
Ve bitmeye yakın yollar da varmış, senin çok yakınında koşanlarda. Şimdi bırak kendi yolunu dedi bir ses; hadi yolu bitene destek olmaya.
İşte bu; en zoru, en yoranı ve tüketeni. Tükenirken karşında bir hayat, sen sadece bir refakatçiysen yanında; yüzünde sahte gülücüklerin ve hayatının en yeminli yalanında, bir daha düşün. Düşün ki, sen de olabilirdin o yolda. Oysa senin yolun hala açık, şimdilik.
O halde, ruhun kasılmışsa artık hiç bir acı hissetmeden; bedenin dayanılmaz ağrıları yanında devam edeceksin yalanına.
Devam edeceksin yalan dünyana...
Gerçeğe ulaşmak için boşuna uğraşların ve boşuna çabaların sonu yok.
Sonu yok inci tanelerinin ...
Sonu yok avuçlarından kayıp gidenlerin.
Yine de avuçlardan akıp giderken, en değer verdiklerin (!).
Şimdi değerler mi değişti hayatında, yoksa değişen hayatmıydı her dakika.
Yaşananlar...
Ağlatmalı mı şimdi seni, yoksa hala gülümseli mi hayata inat!
Aldığın nefes gülümse dedi kendine, gülümse ki, nefesin korksun senden, geri gelsin; terketmeden.
Ama uzat elini bir daha, avuçlarından akanlara aldırmadan.
Uzat ki...
Belki tutar hayat yeniden, belki tutar sımsıkı; doldurur avuç içlerini hiç bilmediğin yeni hediyelerle...
Söyle o şarkıyı inanarak yüreğinden.
''Gülümse kaderine''