Avunuyorum

akıl zembilime doldurulan ağır sözler

direncin demirini dikti içime

içim konuştu dilim lâl iken

yansısını bekledim, her gündoğumunda

infilâk içimdeydi

lezzetine varamadım yaşamanın

sabır bayrağını kanatarak dikti ellerim

yine şükreyledim Tanrı’nın elime tutuşturduğuna

küstüm barıştım

hep kendimle oldu kavgam

arındım kinden

kibre izin çıkarmadım ruhumdan

dobroydum, kovuldum dokuz köyden

azraile bırakmadım soluğumu

hep keşkelerim oldu

keşke olmasaydı, hâlâ keşke diyorum çünkü

küçüğüm, hâlâ büyümedim

yangınlarım sönmüyor bu yüzden

bu yüzden telâşlarım

ben yandım, yandı canım

kimsenin canını yakmadım

küllerimle

bir de insanlığımla avunuyorum

17 Mart 2011

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....