Ay doğunca

Dönenceler toprağa tutkun

Yel gibi gidiyor atlılar

Yürüyorum

Gidenlere yetişmek için

Taşlara ulaştı sessizlik

Yıldız yıldız eriyor güneş!

Önce bende başlar, sende dururdu

Bakışların özünde biz vardık

Ay nerde?

Dönencemiz nerde şimdi?

Tepeye doğru bir yolda doğruluyorum

Köleler o eski köleler tek sıra

Arslanlar kapıları tutmuş

Irmaklar boz bulanık.

Bırak, ben bu yolu keseyim:

Ay doğunca

Tana doğru

Neşterden kaşlarıma

Uzuyor

Uzadıkça uzuyor gülüş!

Ömer F. (2004)