Ay ve Can

İstanbul dışında bambaşka bir şehirde, bir cami avlusunda musalla taşında bir tabut. Genç sayılabilecek bir yaşta biten bir yaşam. Can yakan yaşanmışlıklar, can yakan yaşanamamışlıklar, can yakan bir bitiş ve kalabalık. Hangisine daha fazla canlarının yandığını bilemeyen AY ve CAN. Başlaması mı, yaşanması mı, bitişi mi, getirdikleri mi, götürdükleri mi? Haklının haksızın artık önemini yitirdiği bir ortamda ölüm her şeyi temizliyor mu gelişiyle?  

AY’ın düşünceleri öyle sakin ki sessizliğin ötesi kadar da dingin ve kinden uzak, buna rağmen sesi çıkmıyor imam “Hakkınızı helal ediyor musunuz?” diye sorduğunda. İmam, AY’dan cevap gelmesini ister gibi tekrarlıyor iki kez daha ama AY hala sessiz. Yıllardır ayrı olmalarına rağmen kendisine gelen telefon geldiğinde mi hissizleşti hisleri yoksa çok daha önceden mi bitmişti hissettikleri bilemiyor. Uzaktan seyrediyor son saatlerde yaşadıklarını, biten yaşamın morga götürülmesi, yolda aklına gelen tüm düşünceler, yüreğindeki tüm sıkışmışlıklar, gözlerinde dökülmüş-dökülmemiş tüm gözyaşları, içinde yarım kalanlar, içinde vakitsiz sonlanan tüm güzellikler, iki kişilik mücadeleleri tek başına sırtlanmalar, buna rağmen yetemedikleri ve ne yana dönse yarımlıklar beliriyor karşısında. Herkes, helal ediyoruz diyor, bir tek AY suskun.  

Hesaplarını çoktan bitirmenin verdiği rahatlıkla sakin ama kırgınlıklarının önüne geçememiş bir ruh hali. Bu dünyada ne kendine ne bize huzur vermedi umarım gittiği yerde huzurlu olur diyor içinden sessizce AY. Adını, sebebini bilemediği bir sebeple helal edemiyor hakkını, biliyor ki hakkını helal etmezse huzur bulamayacak ama… Yaşanırken hiç geçmeyecek sandığı zamanlar nasıl da tükenmiş hızlıca, nasıl da yok etmiş zaman kendini zamanla. Bu kadar mıydı diyor kendi kendine sessizce. Ne bir göz yaşı ne bir sorgu ne de bir arayış içinde, her şey yıllar önce tükenmişti seslice. Ne söylenecek bir cümle ne de bakacağı bir göz kalmış, boşluğa bakıyor gözleri derdi sadece CAN üzülmesin. Hep yetmeye çalıştığı gibi görünmeyen kanatlarını açıyor yine CAN’ın üzerine. . AY’ın derdi sadece CAN üzülmesin.  

Ne yapılırsa yapılsın geri gelmeyecek yaşayamadıkları günler geri, ne yapılırsa yapılsın telafisi olmayacak yaşadıkları kötü günlerin. Onun için susuyor AY, kötü bir dilek çıkmıyor dudaklarından ama yine de helal edemiyor hakkını. Başın sağ olsun AYCAN, başın sağ olsun CAN.