Ay Yoktu!

Ay yoktu yine de aydınlıktı gece.

Isıran bir bahar soğuğu daha da üşüttü kadını.

Sigaranın közünde taaa öteleri görme çabası.

Zamanı yumuşak bir yumak gibi doladı ellerine.

Sabır, sabırla beklemekti.

Yarı uykuda geçen günlerin getirisinde,

Gece hep uykusuzluk vardı.

Kanatlı atlara bindi, dört nala uçtular karanlıklarda

Tam ulaşmalara yakın,

Sabah oluyordu ona sormadan.

Sakin ve uykusuz günlerin yorgunluğunda,

Kayboluyordu kanatlar, hiç bir yere ulaşamadan.

Daha aşılacak dağlar var dedi gün ağarırken.

Hasretten dokunmuş elbiseler giydi.

Desenlerinde kızıl özlem gülleri,

Özlem anlatan türküler-şarkılar...

Ağlamaya hazır ama tutuktu kirpikleri.

Emeğini mayaladı günlerine,

Evi sıcak, karnı tok, sırtı kavi, kapısı sur kapısı gibi kilitli,

Yine de geçmedi üşümeleri.