Ayakkabı boyacısı

Hayatın içinde bir mücale ki oturdum onu seyrettim, oturmuşken bir bankta gözüme bir ayakkabı boyacısı takıldı. Durak arkasında hemen bankın çarprazında sandığını önüne uzunca ayaklarıyla duran iskemlesini koymuş ve üzerinde genç sayılacak bir delikanlı oturmuştu. Delikanlının pantalon paçalarını öyle özenle katlayıp yukarı çekmişti ki; bir taraftan da elinin boyalarının pantalonda leke bırakmaması için itina gösteriyordu.

Ona öyle odaklanmıştım ki, ne de severek yaptığını anlamak o kadar zor değildi. O fırçayı salladığında vücuduna da aynı orantıda temposutla öyle ahenki yakalıyordu ki, etraftan geçenler bile bir göz ucunu atamdan da edemiyorlardı. Ellili yaşlarda, ayağında terlikleri, hafif kirli sakallı fakat düzgün bıyıklı, alımlı ve bağgın bakışlarıyla sanki hayata küsmüşcesine sadece işini yapıyordu. Aynı benim konumumda yani seyretme modunda olan biri daha vardı ve hayranlıkla akranı olan adamı seyrediyordu. Uzun bacaklı sandalyede oturan delikanlı, ayakkabı boyacısını arada uyarıp sanki "benden kaçmaz" gibilerinden işaretlerle ayakkabının orasını burasını gösteriyordu. Boyacı ise ustalığının ve yılların verdiği tecrübe ile suskunca başını sağa eğerek onay verdi.

Ayaktaki boyacının akranı ise adamın yaptığı işe öyle hayran kalmıştı ki, elinden gelde oturan delikanlığı postalayıp yerine bir an önce oturacaktı. Boyacı cilayı ve kadifeyi ustaca çektikten sonra benim bile uzaktan gördüğüm ayakkabıdaki o parlaklık delikanlıyıda memnun etmişti. Uyarılardan pişmanlığını hissetmiştim çünkü gerçekten verilen emek büyüktü.

Emeğe saygı gösterelim...