Ayaklarım suya mı erdi?

Ne kadar çok küçük adımlar atmışım. Büyük olduğunu sanıyordum oysa ki... Ne kadar az yol gitmişim, bir arpa boyu kadarmış. Uzun yollar katettiğimi sanıyordum. Boğulmamak için çırpınıp çırpınıp ne kadar çok yorulmuşum. Suyun akışına da bırakabilirmişim kendimi.

Aslında hayatımda önemi olmayan ne kadar çok insana değer vermişim. Bahçedeki ayrık otları kadar gereksizlermiş. Ne çok kıyafet almışım; ayakkabı, çanta, bluz, pantolon, etek.... Hep giydiğim bir kaç tanesi de yeterliymiş.

Gereksiz ne çok şey yapmışım.Ayrıntılara takılıp kalmışım.Görmem, duymam gerekenleri görmemişim. Yanlış insanlar sevmişim. Yanlış insanları dost bilip sırrımı vermişim. Yanlış kişinin omuzunda ağlamışım.

Şimdi uzaktayım. Ufaklık ne yapacak?