Aydın Boysan

İnsanlarımızı öldükten sonra anmak gelenektir. Önemli olan ölmeden hayattayken anmak, hatırlamaktır. Bugün tanışılması, görülmesi ve dinlenmesi gereken birine zaman ayırdım: Aydın Boysan.

1921 yılında Vahdettin tahttayken İstanbul Samatya’da doğmuş, bir İstanbul aydını. Çocukluğundan, Pertevniyal Lisesindeki yıllardan bahsetti. Cumhuriyetin kuruluşuna, Atatürk devrimlerine tanıklık etmenin bugünü anlamada çok önemli olduğunu dile getirdi. Bizlerin bugünlerin kıymetini anlamadığımızı söyledi. Bu normaldi, çünkü 1920 li, 1930 lu yılları bilmek, yaşamak gerekir.

1927 ilk nüfus sayımında insan miktarı 700.000 civarındaymış, bugün 20 milyona dayandı. Bunun gelişme değil bir yığılma olduğunu, dünyada bu tür olayların örneği olmadığını söyledi.

Pertevniyal lisesinde edebiyat öğretmenleri Nurullah Ataç, Tarih öğretmeni Reşat Ekrem Koçu, felsefe öğretmeni İhsan Kongar ( Emre Kongar’ın babası ) imiş. O zamanın öğretmenlerine bakın, gel de adam olma. Arap harfleriyle başlayan öğrenimini Türk alfabesiyle tamamlayan bugün yaşayan ender kişilerden biri. Bugünün öğretmenlerini beğenmemesi normal değil mi?

Aydın Boysan konuşmasına ayakta başladı, bir süre sonra izin isteyerek (özür dileyerek) oturmak istedi, basit bir iskemle istedi. Yumuşak minderli iskemleyi istemedi, yukarılardan bir yerden basit bir iskemle getirdiler.

Konuşmasının sonunda birkaç kez altını çizdiği tavsiyesini yeniledi. Hiçbir şey için zamanın artık geç olduğunu, hiç ama hiç düşünmeyin. Geç kaldım düşüncesiyle hiçbir işten vazgeçmeyin. Kendisinin bu mantıkla 92 yaşına geldiğini söyledi. Asıl işi mimarlık olan Aydın Boysan 61 yaşında gazeteciliğe girmiş, ilk kitabını 63 yaşında yazmış bugüne kadar 42 kitaba imza atmış, kendi deyimi ile hiç ölmeyecekmiş gibi çalışıyor.

Konuşma sonunda “Bir ömür yetmiyor” isimli kitabını imzalatarak satın aldım.

Maltepe Belediyesine değerli başkanımız Mustafa Zengin’e Aydın Boysan gibi bir değeri Maltepe’ye getirdiği için bir kez daha teşekkür ediyoruz.