Ayıp olan ne?

Ne kadar çok değişti herşey zamanla. Bir zamanlar övündüğümüz şeyler ayıp, ayıp olan şeyler övünç meselesi halina geldi sanki.

En kötüsü sevgilerin yozlaşması galiba. Ya da her duyguya sevgi isminin konması. Bana göre en büyük ayıp bu. Sevgi başka duygularla karışmamalı, sevgi hep sevgi kalmalıydı ki ayıp olmasın sevgiye ve sevenlere karşı. 3 günlük ilişkiler, beğenmeler, hoşlanmalar sevgi yerine geçince gerçek sevginin saygınlığı nerede kaldı. Çıkar ilişkilerinin adı sevgi olunca çıkarsız beklentisiz sevenlerin sevgisine ne oldu?

Günlerce sadece bir merhabasını beklediğiniz sevdiğinize, seni seviyorum demek için beklemeyin, Nazım Hikmet'in dediği gibi siz elmayı seviyorsunuz diye elmanın da sizi sevmesi gerekmiyor, ama sizin onu sevdiğinizi de bilmemesi için bir gerekçe değil bu. Ayıp olan sevgiyi söylememek bence...

Tahirle Zühre Meselesi

Tahir olmak de ayıp değil Zühre olmak da
hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil,
bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte
yani yürekte.
Mesela bir barikatta dövüşerek
mesela kuzey kutbuna keşfe giderken
mesela denerken damarlarında bir serumu
ölmek ayıp olur mu?
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
Seversin dünyayı doludizgin
ama o bunun farkında değildir
ayrılmak istemezsin dünyadan
ama o senden ayrılacak
yani sen elmayı seviyorsun diye
elmanın da seni sevmesi şart mı?
Yani Tahiri Zühre sevmeseydi artık
yahut hiç sevmeseydi
Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden?
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

1949