Aykırı duygular (4) kin ve nefret

Son yıllarda iktidar partisinin ortaya attığı kindarlığı hala anlamış değilim, zira birlikte düşünüldüğü yer, dindarlıktır ki ait olduğumuz İslam Dini hoşgörü dinidir ve insanların şiddetten kin ve nefretten arınmasını salık verir. Bu nedenle Müslüman olduğunu iddia edenlerin kindarlığı salık vermesini yadırgıyorum ama beni de hiç ilgilendirmiyor.

Nefret insan belleğinin en ucundaki duygudur ve yapılan araştırmalara göre nefretin temel kaynağı “korkularımız” olmuştur. Bu duygu anlayacağınız korkunun denetiminde ve yönetimindedir.

Bilinçli ve sakin bir tavırla kontrol altına alınamayan korkularımız nefreti kışkırtmakta kışkırtılan nefret ise zamanla yıkıcı bir güce erişmektedir.

İnsan yüzü bir nevi iç dünyamızın aynasıdır diye yazmıştım bundan önceki yazılarımda, kin ve nefret duygusunu da herhangi bir maske altına sokmamız da neredeyse imkânsızdır. Nasıl adlandırırsanız adlandırın, örneğin hınç, bağnazlık, ırkçılık ya da düşmanlık deyin fark etmez, o öfke, korku ve reddedilmenin yan yana gelmesiyle her an patlamaya hazır bir bombaya dönüşür. Aslına bakarsanız bize karşı yapılan kötü muamelenin, haksız davranışın ve yaşadığımız olumsuzlukların yarattığı nefret, bir türlü hazmedemediğimiz ve kabullenmediğimiz duygularımızı başkalarına yansıtmak isteğinden başka bir şey değildir.

Nefretin ulaştığı yıkıcı güç dedikoduyu karalamaya, dedikodudan uzak durmayı umursamazlığa, hakaretleri rezil etmeye, hoşlanmamaya tiksinmeye gazaba gözdağı vermeye beklenmedik oranda zorbalığa ve kindarlığa ve zalimliğe dönüşür. Bu duygu ise nefret edilen kişiyi çok daha ağır ve korkunç duyguların eşliğine mahvetmeye ve ortadan kaldırmaya yönelik eylemleri tetikleyen bir duygudur.

Bu duygu dışa yansıtıldığında nefret edilen kişiye korku aşılar, nefret eden kendi olsa bile. Kendinden nefret etme kısır bir döngüdür ve maalesef çok dramatik bir durumdur, kişiyi alkol bağımlılığına uyuşturucu kullanmaya aşırı derecede yemek yemeye, savurganlığa ve kendine eziyet çektirmeye iter. Bunun anlamı da  şudur bağımlılık çukuru. Bilim adamları kişiler bağımlılıktan bir an evvel kurtulmamızı salık vermektedirler çünkü bu bağımlılık çukurunda ne kadar fazla kalır ya da derine dalarsak önce kendimizden sonra suçladığımız kızdığımız hedef aldığımız kişilerden o kadar çok nefret etmeye başlarız.

Şurası apaçıktır ve insanlık tarihi göstermiştir ki kendimizden veya başkalarından nefret etmek inanılmaz ve anlamsız olayların yaşanmasına neden olmaktadır. Örneğin savaşların çoğu kin ve nefretin eseridir. Din adına işlenen suçların eşcinsellere saldıranların, heykellere saldırmanın kamu kurum ve kuruluşlarına anıtlara mezarlara zarar vermenin, insanlara köle gibi davranmak isteğinin arkasındaki yatan duygunun ve amacın adı da “nefrettir.”

Her zaman yazarım her türlü kinin nefretin pan zehiri kesinlikle “aşk ve sevgidir” Aşk ve sevgiyi tam anlamıyla yaşayanların kin ve nefret duyması neredeyse imkânsızdır.

Keza kin ve nefret duygularıyla yüklü olanların âşık olması birilerini sevmesi de aynı şekilde imkânsızdır, zira bu insanlar sadece kendilerini severler, hatta kendilerini de sevmezler.

Artık şunu açıkça yazmakta yarar görüyorum; Bir kişinin duyduğu kişisel kin ve nefret kişiyi manevi güçten onurundan gururdan herkesin peşinden koştuğu sevgiden yoksun bırakmaktadır.

Şimdi yukarıda ilk satırlarda yazdığım konuya gelecek olursam, yani bu ülkeyi idare eden bir yöneticinin kendisini takip eden gençliğe “kindarlığı” önermesi ve bunu olabildiğince de muhafaza etmelerini söylemesi insanlığın ve ülkenin yaşayacağı tehlikenin büyüklüğünü anlatmaktadır, diye düşünüyorum.

Kendimizi iyi hissetmek ve iyi hissettiğimizi ifade etmemize izin vermezsek emin olun yadsıdığımız tüm kötü duygularımızın esiri oluruz. Gelin özellikle son derece zehirli bir duygu olan kin ve nefreti insanın en değerli duygusu sevgiyle aşalım…

Kötülük insanlığın belası kin ve nefret ise tüm kötülüklerin şaşmaz sebebidir.

Sevgiyle kalın, sadece kin ve nefretten uzak hoşgörü dolu anları yaşayın.

Erdoğan Özgenç