- Kategori
- Deneme
Aykırı ikili
Ruhumun ihtiyacı var sana…
Kayboluyorum bu karanlıkta, düşündükçe çekiyorum kendimi derinlere, ruhum ruhumda can buluyormuş…
Siliniyormuş varlığınla hüzünler, sevgin yetiyormuş aslında, anlayamamışım…
Canımı yakan varlığında olsa, olamayışın kadar yakmıyormuş…
Sözlerin batıyor şimdilerde, duruşun ya da duramayışın, durmanı istediğim yerde olamayışın, heyecansızlığın, kaybetmiş, güçsüz, vazgeçmiş halin batıyor canıma…
Canımı hep yakacak mısın böyle?
Bu aykırı ikili durumu çözümlenecek mi?
Aykırı duruşlarımız mıydı çeken birbirimize, yaşam alanı olmayan bu yerde, ortak bir yaşam yaşamaya çalışmak mıydı?
Dağların dizilişi mi koparıyordu dışarıda ki yaşamdan, orada başka yerde duramayacak olacağımızı bilmek mi çekim alanlarımıza çekmişti bizi?
Soruyorum, cevaplıyorum, kendimce yaşıyorum her şeyi, bir başınalıkla bizi biz yapmaya çalışıyorum…
Gücün mü bitti, sevgin mi, yaşama tutunma nedenlerinden mi yoksun kaldın da böyle aykırı yaşamda ki duruşlarımızı ayrı yaşamlara döndürdün?
Ruhum seninle olmak istiyor….