Aykırı yazılar/ Müzik

Yani zaten hayatın/doğanın içinde ses/melodi var; neden bir de siz zorlama nefeslerinizle çığırıp üstelik paramızı alıyorsunuz. Müzik nasıl sanat olabilir ki sanat olsa ne yazar zaten, sanat da nedir, duygusal hipnoz alt tarafı!

Köpeğin havlaması bana yeter, kuş seslerinden romantizm, sana da yılan çınlaması vıssss vıssss! Çalmayalım tamburcu Zeynel Abidin efendinin kapısını. Ayarlı şarkılar kurulmuş saat gibi zamanın içinde zamansız ötüyor ya ruhuma işkence. Melodinin kuralı yoktur, yön verilmez ahenge, yapma türkü olur mu?

Şarkıcılar müziğin alfabesine bakarak doremi işkencesine sokuyorlar bizi. Dert paraysa dinlemeden verelim, alıp gitsinler kasetlerini.

Ve işte bitiyor, müzikten kaçış başladı, artık insanlar şarkı/türkü dinlemekten sıkılıyorlar; kimsenin ilgisini çekmiyor Aceme Şiran’lar.

Yapma müzik olmaz, evrenin ahengiyle doğanın coşkusu yaşamak için çarpan kalplerde ruhun melodisini yaratmalı, dudaklar kendiliğinden mırıldanmalı ve tambur inlemeli uzakların yalnızlığında.

Bana rüzgârların uğultusunu CD yap, sat; bilmem hangi şarkıcı şöhret olacak/para kazanacak diye kulaklarımı ruhumun alışık olmadığı gürültülerle doldurma.

Sanat doğanın taklididir, ne kadar gerçeğe yakın yaparsan o kadar başarılısın; bırak kişi içindeki sesleri ünlesin. Sözleri Ahmet’in, güftesi Mehmet’in, doremi formatlı, sipariş müzik ruhumu açmıyor, insanları sahte varyantlarla kandırma!

Güzel diyorlar Alpay/Aşk Böyledir, güzel beni kesmiyor; ruhumda fırtınalar esmeli. Şöyle şarkı söyleyeceksin, böyle türkü söyleyeceksin, yetmedi ikinci baskı, tekrar… Hayatın müziği devam ederken ruhumuzun müziği ölüyor.

Müzikle her şeyi anlatamazsın, müzikle hiçbir şeyi anlatamazsın; müzik kalbin doğarken/ruhun ölürken çıkardığı sestir. İnsanlar ünlesin, insanlar inlesin, kuş/bitki/hayvan çınlasın… Rüzgârın sesi, kapı gıcırtısı, umudun türküsü… Müzik yaratılmaz zaten vardır. Ağla, gül, kahkaha at, çığlık, vadilerin yankısı, hayatın çağrısı/ölümün daveti… Müzik var oluşun sesidir.