Aykut Hoca'nın taktiği ile beraberlik başarıdır (1-1)

Fenerbahçe; bu akşam, Süper Final öncesi sezonun son ve kendisi adına en zor deplasmanına çıktı. Trabzon şehri sezon başından bu yana Fenerbahçe'yi, bugünü beklemişti. Yerel basın da özellikle bu son hafta boyunca taraftarını ateşlemişti (kışkırmıştı.)  Neyse ki bu intikam duygusu sadece şehirden tribünlere akmıştı, maç boyunca beyaz cizgiden içeri, yani saha içine futbolculara sirayet etmedi.

Fenerbahçe, Bursa maçından kalan oyun anlayışı ile maça daha ilk dakikadan oyunu ağırdan alma, yan paslarla zaman kazanma havasında başladı. Bir nevi beraberlik için sahaya çıkmışlardı. Defansta stoperler Bekir ve Yobo, sağda Gökhan ve onun önünde (kanat oyuncusu demeye bin şahit lazım) Mehmet, solda Ziegler ve onun önünde Caner, ortada Selçuk-Cristian ikilisi, önde Alex ve Sow.

Bursaspor maçında pozisyon üretememiş, sadece Alex'in bireysel becerisiyle 3 puan almış bir orta saha kurgusuyla Trabzon deplasmanına çıkmak yalnızca Aykut Hoca'ya has bir özellik olsa gerek.

Trabzonspor maça daha istekli ve galibiyet isteyen bir anlayışla başladılar. Ancak geçen hafta Galatasaray maçından da hatırlayacağımız üzere, gol yollarında pek başarılı oldukları söylenemez. Burak dışında alternatifleri yok. İlk tehlikeli atakları Ziegler'in bireysel hatasında topu alan Volkan Şen'in şutu çerçeveyi bulmadı.

Fenerbahçe ilk atağını 22. dakikada Alex ile yakaladı, top az farkla kale direğinin üstünden dışarı çıktı. Yine Alex 32. dakikada, son 2 maçındaki gollerine benzer bir vuruşta top kaleyi bulmadı. 34. dakikadan itibaren Trabzonlu taraftarlar önce fanilalarını sonra ellerine ne geçerse sahaya fırlattılar. Oyun 5 dakika kadar durdu ve hakem kararıyla anons yapıldı. Fenerbahçe 41. dakikada tartışmalı bir pozisyonda 1-0 üstünlüğü yakaladı. İlk yarıdaki 3. pozisyonunda, Caner ve Cristian'ın ver-kaçında, ofsaytta bulunan Sow iki adım atıp topa hareketlenmekten vazgeçince Cristian aşırtma vuruşla topu ağlara gönderdi. İlk yarının son saniyelerinde Olcan'ın ortasına Giray'ın kafa vuruşuyla kaleye gönderdiği top, Volkan'ın hamlesiyle kornere çıktı.

Fenerbahçe ikinci yarıya ilk yarı sarı kart gören Caner'in yerine Stoch ile devam etti. İkinci yarı; Trabzonspor atak geliştirme düşüncesinde Fenerbahçe geriye yaslanmış skoru koruma peşinde. 64. dakikada Alex sakatlanarak kenara alındı ve Aykut Hoca onun yerine sahaya prensi(?) Özer'i aldı. Kalan dakikalar Fenerbahçe adına daha da zorlu geçti. 73. dakikada Yobo ve Bekir'in artık klasikleşmiş hatalarından birinde Burak Yılmaz skoru eşitlemeyi başardı (1-1). 90+2'de Stoch'un pasında Bienvenu'nun şutu direkten döndü, Fenerbahçe adına direkten dönen 3. top oldu. Maç 1-1 olarak tescillendi

Bu akşam Volkan Demirel'i kutlamak gerek. Ön libero ve stoperlerin ısrarla geriye oynadığı topları gol dışında uzaklaştırmayı başardı. Fenerbahçe adına hemen hemen herkesin aklına ilk gelen soru "Emre nerde?" sorusudur. Böyle bir maçta neden sahada değil? Fenerbahçe orta sahası neden Selçuk ve Cristian gibi vasat oyunculara teslim? Stoperlerle birlikte 90 dakika boyunca kaç geri pas ve bireysel hata yaptılar. Özellikle stoperlerin kendi aralarında gereksiz paslaşmaları sonucunda, son haftalarda yeterince golü kalemizde görmüşken bu soruna çözüm neden hala bulunmaz?

Mehmet Topuz ve halen umut beklenen Özer gibi takımı taşıyamayacak oyuncularda neden ısrar edilir? Bu oyuncular bu kadar krediyi nereden kazanırlar? Anlamak mümkün değil !

Aykut Kocaman: "Tüm maçlarımızı kazandığımız takdirde mutlu sona ulaşırız"(?). Tabi öncelikle kazanmayı arzulayan bir kadro ve o yönde bir oyun anlayışı gerekli olur diye düşünüyorum.

Süper Final olmasaydı Galatasaray şampiyonluk turlarını çoktan atmıştı. Peki bu turnuva Fenerbahçe'nin umutlarını canlı mı tutuyor dersiniz? Ya da çilemize çile mi ekliyor?