Ayna

Yaşandı bitti, bir ömür gibi.

Hani? Aynaya bakıp kendinle yüzleşirsin ya! Kimsenin görmedigi bir anda.

Hani? Bütün gerçekleri ortaya dökersin ya, tek şahidi sen olmak üzere.

Hani? Çogu zaman haykırılması gerekenleri susarsın ya, kırmamak adına.

Hani? Kabul edemezsin sevdiklerinin verdigi acıyı, üzüntüyü, ayakta kalabilmek namına.

Hani? Onlar için her zaman bir özür yarattığını düşünüp de aslında kendi adına özür dilersin ya!

İşte öyle yaşandı ve bitti, bir ömür gibi. Ama biten neydi?

Aşk mı? Saygı mı? Yoksa aynada gördüğüm ben mi? Belkide içimde yaşattığım, hiç olmadığın sen!

Offfff!!! Bu kaçıncı sevgi, kaçıncı son?

Her karar veriş, bir vazgeçiş. Her vazgeçiş, yeni bir başlangıçtır...

İşte yeni bir kitap, yeni bir sayfa ve yeni bir hayat.

Sensiz, bensiz, hayata attığın ilk adım ve veda edeceğin son gün gibi yanlız.

Aynada bıraktığın yüzün ve o aynaya attığın imzalarındır, mirasın.