Aynadaki ben

Sözüm ona bu sayfa benim psikoloğum olacak, ben de ona her şeyi bütün detaylarıyla anlatacaktım. Oysa şimdi, anlatmaktan bile korkuyorum. Kafamın içi o kadar karışık ki onun düğümleri çözülmeye başladıkça atmam gereken adımlar gözlerimin önüne serilecekmiş ve ben o adımları atamadığım zaman gerçek anlamda kendimden korkar olacağım. Sırf bu sebepten yazamaz oldum. Ya yazdıklarım beni çözümlere götürür de kendimden kaçar hale gelirsem?

Her şeyi bırakıp da kaçmak istediğim bir dönemdeyim galiba. Okuyacak bir şeyler alsam yanıma da kaçsam şöyle uzaklara. Tüm gün kanepede uzansam, müzik dinleyip okusam. Okudukça başka insanların hayatlarına dalsam, onlarla beraber gülsem ağlasam da kendimden uzaklaşsam. Nasıl ama güzel fikir, değil mi?

Sanırım kendimden korkmaya başladım. En iyisi bu yazıyı burada bitirmek.