Aynalar...

Dünyadaki en gizemli eşyadır aynalar... Fiziğin metafiziğe, maddenin manaya, somutun soyuta, sonlunun sonsuza geçididir aynalar. Bu dünya ile öbür dünya arasındaki görünmeyen ama hissedilen perdenin dokunuşudur aynalar...

Yaşamımızı algılarımız tanımlar. Algılarımız ise beynimizde tanımlı elektrik sinyallerinden başkası değildir. İşitsel, görsel veya duyusal bu sinyallerin kalıpsallığına ve süreğenliğine gerçeklik diyoruz. Örneğin normal şartlar altında dokunduğumuz bir şeyi görürüz, gözümüzün önündeki bir şeye elimizi uzattığımızda dokunuruz. Bu kaçınılmaz ve değişmez bir gerçektir hayatımızda. Işık fiziğinin yanılmazlığıyla.

Oysa aynaların girmesiyle devreye, tüm bu yasalar altüst olur. Bir şeyi görebiliriz ama dokunduğumuzda asla ona ulaşamayız. Dokunuşumuz düz bir yüzeyin şeffaflığını damıtır parmak uçlarımıza. Gördüğümüz her şey ışığın yansımasından dolayısıyla yanılsamadan başka bir şey değildir zira. İçiçe geçmiş aynaların, sonsuz ufuklu bir aleme kapı olmasının sırrı yatar bunda.

Aynanın ışıkla olan ilişkisi, ışığın bilinçle ilişkisini fısıldar bize. Evren denilen üç boyutlu bilgisayar ekranında bulunan her şey, bilgiden ibarettir. Bilginin sunuş şekli ise ışıktan.

Eski İslam alimleri, uzun süre odaklanarak aynaya bakıldığı takdirde ruhsal alemlere kapıların açıldığından bahsederler. Aynı şekilde bazı Hıristiyan bilgeler, aynanın ruhsal varlıkların bu aleme geçiş için kullandıkları geçit olarak nitelemişlerdir. Neuromancer isimli bilimkurgu romanında William Gibson, ardından bu tabanın üzerine yapılan film, aynayı matriksten matrikse veya gerçek dünyaya geçişin simgesi olarak kurgulamışlardır.

Ayna birleyicidir, bütünleyicidir. Onun üzerinde her eşya bir görünümdür yalnızca. Evren denen eşya da özde bir ve bütündür. Bir artı bir yine bir eder.

Aynanın ötesini görebilenler için, evren, hem gören gözdür, hem de görünen güzeldir.