Aynalar ve kelebekler

Ağlamış ta makyajı
akmış bir kadın
ya da az önce kahrından
ölmüş bir adam gibi
sen gideli sandallar
bir yunusun koluna girip
gittiğin gideli uzaklara
sırf kelebekler konsun diye
nasıl da direniyorlar.

Sırları dökülmüş bir aynayım ben
sandal barınağında
bir balıkçı barakasında
yalnızım ve tutunmuşum
olabildiğince varlığıma
kapatmışım bir aşk gibi
kendimi her gerçeğe

Artık işinizi değil
içinizi görürüm
bana kimse bakmaz artık
kimse bakmaz bana
çünkü karşılığı yok aşkın
dökülmüş mütemadiyen sırlarım
daima böyle değil mi
iş görmez olursun bir kez
düşünce derde
sonra aşkı görürsün
her kırıldığın yerde

Sır dediğin sır değil
kanat tozlarıdır onlar
içindeki kelebeğin
aşktır şimdi onun adı
bir gün değil bir ömür
öleceği bu yerin.

2009-02-18 / KGK