Aynı hazan…

Elini tutamadım hiç.

Bir merhaba diyemedim,

El sallayamadım, seni alıp giden trenlere…

Seni uzaktan bile göremedim,

Sesini duyamadım,

Sen geçerken selam duramadım Sana.

Sen varken, ben yoktum; Paşam!!!

Ne acına ortak olabildim, Ne yalnızlığına, Ne de hastalığına….

Ne ölüm emri verdiğinde savaşabildim,

Ne de Cumhuriyeti ilan ettiğinde alkış tutabildim ben.

Ben hiç yanında olamadım,

Sen varken, ben yoktum; Paşam…

***

Oysa sen hep beni andın…

Gittiğin her yerde benden bahsettin…

Sana sorulan her soruda adımı haykırdın!

Zengin bir Coğrafyada, büyük bir vatanı miras bıraktın bana…

Benim dediğim bir milleti kurtardın sen…

Bana kim olduğumu ben yokken söyledin.

Nutuklar yazdın benim için,

Savaştın, yorgun düştün… Hastalandın.

Yalnız bırakıldın, Cezalar aldın benim uğruma…

Sonra; “Sen bağımsızsın” dedin …

Eyy Türk Gençliği Diye Haykırdın Bana…

***

Veeee sen, sen sen Paşam… ben gelmeden gittin Sen…

Hazan’ın sardığı Memleketimi, Kasımpatılar selamlarken gittin…

Bizi saran Hazan’ı, yüreğimizi yakan hüzne çeviren Bir Kasım Sabahında…

Yüreğim yangın yeri…

***

Sonra ben, sonra ben Paşam!!!

Kasımpatılar açarken, Yine Aynı Hazan’da, geldim senin bahçene…

Senin Bahçen yine Güzün hüznündeydi….

***

Sokaklarda gördüm resmini, duvarlarda, okul kitaplarımda…

Altın sarısı saçların, mavi gözlerin, oturuşun, kalkışın, bir kurt misali bakışların aldı beni...

Bana anlattılar seni…

Ben hep Kitaplarda okudum Seni, .…

Sesini dinledim eski bant kayıtlarından…

Her ne yana baktıysam seni gördüm, Paşam!

Bana bıraktığın mirasa baktım, orada da sen vardın paşam…

Adını Cumhuriyet koyduğun mirasın aldı beni.

İçtiğim suda, soluduğum havada, Derin mavi gözlerinde kaybolduğum gibi, beni alıp giden denizlerimde, Taşımda, Toprağımda…

Her yerde, her yerde, sen varsın Paşam…

Adını buğulu camlara yazmadım, Çünkü camın ardı da hep sendin Paşam..

***

Ben geldiğimde Kırk beş yıl, şimdi ise Altmış dokuz koca yıl oldu…

Yoksun….

Senin Gitmenin Adı Ölüm İse… Var Git Paşam…

Sen, Zaten O Toprak İçin Öldün…

Seni içine Sakladıkları O Toprak İçin

Gittin, Gittin Ama …..

Kül yok Duman yok ama….

Koca Bir Gül Bahçesi Bıraktın Ama…

Yüreğim yangın yeri Bee….Paşam…

Seni çok özleyen bu yürek acıtıyor beni…

***

Ne senin çok sevdiğin İstanbul, nede uğruna öldüğün bir millet görmedi,

Böyle bir hüzün, böyle bir keder …

***

Umarsız Yüreklerin Doldurduğu, İşte Yine Aynı Hazan…