Aynı pencereden bakmak…

Dört bir yanında pencereleri olan evin hep aynı penceresinden bakıyor gibiyiz.

8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar gününün blog yazılarına bakarken bu hisse kapıldım. Aynı zamanda da Yağız dostun farklı pencereden bakışının verdiği ferahlığı hissettim.

Hemen her blogda aynı söylemler, kadının çektiği çile, kadının aşağılanması, kadının ezilmesi, kadına ikinci sınıf muamele…

Bunlar yalan mı? Tabii ki değil. Hem de ben deyim bin yıl siz deyin ikibin yıldır aynı sistem.

Kadın ve erkek aileyi ayakta tutan iki ana kolonsa neden biri böyle tekmelenir?

Sanki denilenler biraz abartı gibi. Tamam, kadınlar eşitlik istiyor. Nasıl mesela?

Meclise ne kadar erkek girerse o kadar kadın girsin. İş hayatında ne kadar erkek varsa o kadar kadın olsun.

Kadınla erkek böyle her yerde at başı giderse üreme durur. Evet, bir düşünün. Kadınların çoğu 20 -40 yaş arası neslimizi devam ettirecek evlatlarımızı yetiştirecek. Yani en kutsal görevleri olduğu zaman. Bu zamanı da diğer uğraşlardan geri kaldıkları için kaybediyor ve erkeğin gerisinde kalıyor. Ondan sonrada eşitlik sızlanmaları ne kadar masumdur?

Masum deyince aklıma geldi. Erkekler içinde kadını mal görüp o muameleyi yapan büyük bir bölüm var. Ama kadınlar arasında da giderek büyüyen erkeği yok sayan bir feminist kesim var. Birde erkeklerin genelde beceremediği ve bir kısım kadına özgü dır dır savaşının her zaman galibinin kadın olduğunu da unutmayalım.

Bu mesele uzar gider de bu yolda çözüme ulaşmaz. Bu günden yarına şıpın işi çözümü olan bir mesele de değildir.

Evet yaa… diyen arkadaşlar, sizlerin yanındayım. Hanımlar! unutmayın ki yakındığınız bu erkekleri siz yetiştiriyorsunuz. Biraz dikkatli, bilinçli, önyargısız lütfen.

Anamız, bacımız, sevgilimiz, eşimiz olan kadınlarımızın gününü kutluyorum.

İzmir 2012