Ayperi

Şimdiler de sakin hayatın dizliğin tadını çıkarıyorum. Evet inanılmaz ama, ben sakinlik yaşıyorum ve bundan mutluyum. Bu benim şuan ki ruh halim neyse geçelim…

Özetle diyeceğim şudur ki ; Hanginiz kalbinden ve hayallerinden geçen hayatı yaşıyor acaba ?

Evet, buna nereden geldim dersek, “ Unutursam Fısılda “ filminden geldiğim söylenebilir. Gerçekten çok güzel bir hikayeydi. Aslında hikaye değil beni ilgilendiren fimde ki “AYPERİ “ karakteri oldu. Hayalleri vardı, kendine bile söyleyemediği , peşinden koşmaya cesareti olmayan, arkasında bırakacağı insanları düşündüren hayalleri.. Ama Ayperi hayallerini kendisine itiraf etti ve peşinden koştu, gerçek olacağına inanarak, arkasında bıraktıklarını düşünmeden koştu, belki de bencilce olacak insanların bu zamanda ki karakter analizlerine göre, ama bence değil, insan hayallerinin peşinden koşuyor, yaşının değerini bilerek kendi yaşamının değerini bilerek yapıcam diyor ! Bundan güzeli var mı hayatta ? Bence bir sorun kendinize ?

Ben mi ? Ben sordum kendime ve aldığım cevap “insanın hayallerinin ve olacağına inandığı şeylerin peşinden koşması kadar güzel bir şey yok” Peki ya ben hayallerimin ne kadarını yapabiliyorum ? Ne kadar peşinden koşabiliyorum ? Peki ya ben hayallerime kendime itiraf ettim mi ki gerçekleştirme evresine geliyorum?  Bir tek şeyi gerçekleştirebildim, tek bir şey o da hayallerimi ve isteklerimi kendime itiraf edebilmek oldu. Hepsi bu ….

Çevremde ki insanlardan duyduğum şey, hayat beklemez, içinden geleni yaşa, birazcık çevrendekileri değiştirmek senin elinde, ne istiyorsan onu yap ! demeleri oluyor. Peki ya bunları yapmak demek, bir kurulu düzeni bozmak demekse, peki ya bunları yapmak kalp kırmak demekse, peki ya bunları yapmak şiddetli geçimsizlikse evet ve bunlardan daha da fazlası…. Sonunda olan mı ne ? Herkesten çok benim hayallerimden vazgeçmem oluruna bırakmam, hayal edip gerçekleştiremeyeceğimi bilmek evet olan bu, karşımda ki insanlar yerine kendimin kırılıyor olabilmesi,  çünkü karşımda ki insanlar değiştirilemez, olan bu. Yani diyeceğim şudur ki “ Ayperi en iyisini yaptı  hayallerinin peşinden gitti , istediği yaşamı sundu kendine, ardında insanlar bıraksa da gitti, aşkına, kurduğu hayallere, kalbinde istediklerine gitti ve sonunda dedi ki yine bunları yaşayacağımı bilsem de, şimdi olsa yine yapardım” bundan daha üstün bir söz tanımıyorum ben….

İnsanların yaşamlarında ki hayallerini ve içlerine girdikleri kefeden çıkıp yaşamak istediklerinin olması dileğiyle.