Ayrancı Gençlik

Takvimler 1919’lu yılları gösterdiğinde, şimdilerde bize idol olarak sunulan ABD alkol yasağını konuşuyordu. Varlığını ancak 14 yıl sürdürebilen yasağın kaldırılmasıyla ABD halkı tekrar özgürlüğüne kavuştu.

Yıl olmuş 2013 ..

Diyoruz ki, 21. yy’ın ortasındayız, gelişiyoruz.
Geriye doğru gelişmek nasıl oluyorsa, işte öyle gelişiyoruz. Günlerimizi, bizi yasaklara boğanlara minnet ede ede geçirerek gelişiyoruz hem de.

Birileri çıktı ve ‘ayran milli içkidir’ dedi. Biz de elimizde ayranlarla dolaşmaya başladık bir güzel. Ne de olsa biz ayyaş gençliğe de bir dayanak lazım.

Şereflerine kaldırdık ayranlarımızı!

Limitimizi de bilmek lazım tabi, kolay değil içiyoruz sonuçta. ‘Kafaları bulmasak bari’ diyerek alıyoruz elimize.
Susurluk’undan tut yayığına kadar dikiyoruz kafamıza, henüz baş dönmesi falan yok ancak;
‘yine bana hüsran, bana yine hasret varyine bana esmer günler düştü. Eyvah! Yine bana hüsran, bana yine hasret var. Yine bana sensiz günler düştü…’  nameleri çınlıyor kulaklarımızda. Çok içtik sanırım.

Sonumuz ayyaşlık, sonumuz hüsran …
Ne etsek de vazgeçsek içmekten?

40 yılda bir özel gün olsa da, kendimizi kaybetmeden bir şeyler içsek diyen benim gibi nice insanın umudu da buz gibi, köpüklü ayranın içerisine düşüp eridi, gitti.

Aman ha!
Dediğinize, gittiğiniz yere dikkat edin. Zira bu yasakları koyanların da ayık kafayla dolaşıyor olması pek muhtemel değil. Maazallah bir gün bir kebapçıda, ayran içerken yakalanırsanız adınız bir çıkar ki, düşman başına..