Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

27 Aralık '07

 
Kategori
Aşk - Evlilik
 

Ayrılığın ardından..

Ayrılığın ardından..
 

Ayrılık vakti gelip çatmıştı. Tüm çabalara rağmen ilişki kurtarılamamıştı ve işte kaçınılmaz son.. Ne gidebiliyordu kadın, ne de kalabiliyordu. Ne gidebiliyordu adam ne de kalabiliyordu. Arada bir yerlerde sıkışıp kalmışlardı. Birlikte olmak da huzur vermiyordu , ayrılığın arkasından gelecek boşluğu ve acıyı kaldıracak güçleri de yoktu. Yaşananlar bir şekilde birlikteliği zedelemişti, tamiri yoktu bu kırılmanın… Tekrar denemeye cesaret ve güç yoktu, biliyorlardı çünkü tekrar denemek hiçbirşeyi çözmeyecekti. Defalarca denemişlerdi çünkü .Olmuyordu işte , olmuyordu... En iyisi noktayı koymaktı ve nokta kondu….

Keşke her şey bu noktayla bitebilseydi birlikteliklerde. Bitmiyordu ki …Yaşanan kötü şeyler unutulup hemen geçirilen güzel zamanlar geliyordu akla ve ayrılık acısı çekilmez bir hal alıyordu.. Sonra kendine teselli vermeler, ''evet, doğru bir karar verdim, başka türlü her ikimiz de kendimiz olmaktan çıkacaktık , bu doğru bir karardı'' diye düşünmeler…

Gel gitler yaşadı kadın.. Eli hep telefona gitti, düşündü, vazgeçti.

Gel gitler yaşadı adam. Merak etti kadını, ne yapıyor, durumu nasıl, beni düşünüyormu diye ?

Her şeyin ilacı zamandı, sadece zaman gerekiyordu acının hafiflemesi için. Zaman geçtikçe yaralar daha az acıyacaktı, en azından bu umut ediliyordu.

İçine akıttı gözyaşlarını kadın, kimselere gösteremedi..

İçine akıttı gözyaşlarını adam, hayatına devam etmeliydi, bittiğini kabullenmeli ve yaralarını sarmalıydı..

Zaman geçiyordu .. Adam işe vermişti kendini acısını hafifletmek için.. Kadınsa uzun süredir ihmal ettiği dostlarıyla geçiriyordu vaktini kafasını dağıtmak için…Her ikisi de yavaş yavaş doğru bir karar verdiklerine ikna olmuşlardı . ..

Her ayrılık bir ölümdü, ve üzerinden zaman geçtikten sonra bu unutuluyor ve yeniden doğmak gibi hayata tekrar başlanıyordu.. Uzun zamandır ihmal edilen kitaplar okunuyor, dostlarla vakit geçiriliyor, yeni insanlar ve yeni ilgi alanları giriyordu hayata… Her geçen gün biraz daha az düşünülür oluyordu hayat kavgası içinde …Ama asla unutulmuyordu..

Zordu ayrılık , ama önemli olan bunu en az duygu hasarıyla atlatabilmek ve geriye baktığında güzel şeyleri hatırlayıp, yoluna dimdik devam edebilmekti...

 
Toplam blog
: 8
: 748
Kayıt tarihi
: 03.03.07
 
 

1976 doğumluyum. Kendimi bildim bileli okurum, her tür sanatla ilgiliyim, en büyük hayalim hep yazma..