Ayrılık saati

Gittim işte. Çıktım hayatından tamamen. Ne bir iz bıraktım ardımda, ne tek bir sözcük. Hatıralar savruldu en uzak köşelere. Sevgiler küflendi, güzel olan her şey unutuldu şimdi. Yaşam yaprağının o sayfaları çevrildi ve maziye yol aldı yaşananlar.

Seni hatırlatacak şarkıları dinlemiyorum. Aslında her şey seni hatırlatıyor bu günlerde. Unutma orucundayım. Açım sana olan her şeye, her duyguya, her hisse, her ana.

Unuttum mu peki, biraz olsun bunu başarabildim mi? HAYIR...

En yoğun yaşadığım an seni, bu an... Rüyalar bile senden yana, hayaller bile. Gözümü kapadığım her an sensin karşımda. Mavi çok yakışır sana. Mavi kazağınla duruyorsun karşımda. Gülümsüyoruz yine birbirimize. Ne garip değil mi? Gerçek olan herşey, bir hayal şimdi. Unutuluyorum gün be gün. Sen böyle olsun istedin. Bense karşı koyuyorum bu unutmalara tüm kalbimle. Hiçbir şeyi unutmak istemiyorum.

Yaşıyorsun bende, yüreğimde. Gelmezsin biliyorum ama yinede geleceğin günü bekliyorum.

''İşte gidiyorum, bir şey demeden,
Arkamı dönmeden, şikayet etmeden,
Hiçbir şey almadan, bir şey vermeden,
Yol ayrılmış görmeden gidiyorum.

Ne küslük var ne pişmanlık kalbimde
Yürüyorum sanki senin yanında
Sesin uzaklaşır her bir adımda
Ayak izin kalmadan gidiyorum.

Geldiğinde kalbimde kırılmadı
Gönül kuşu şarkıdan yorulmadı
Bana kimse sen gibi sarılmadı
Işığımız sönmeden gidiyorum.''