Ayrılık Zamanı

Ağır bir koku adeta burnumdan içeri dalıveren ansızın. İlkin burun damarlarımda büzüşme ardından genzimde bir acı. Yutkunma ihtiyacı hissederken kurumuş ağzımda tükürük toplayamamak… Yutkunurken adeta yırtılan boğazımda düğümlenen bir şey… Hisleri zayıflatan bir koku. Yoksa koku değil mi? Adı yok… Tadı da…

Ağır bir ses çarpıveriyor kulak kepçelerime… Motosiklet üzerinde giderken çarpan rüzgarın çıkarttığı o ses benziyor… Uğultu mu yoksa vınlama mı tam kestirilemiyor… Hızlıca akıp gidiyor kulağın kıvrımlarında. Aniden giriveriyor içeri. Kulak zarına davul tokmağıyla vurmuşsun gibi. Tonu yok… Tını da…

Bir şimşek çakıyor gibi. Gözümün önündeki perdenin hemen ardında. Perdeden yansıyan ışık huzmeleri ele veriyor şimşeğin yakınlığını. Hemen önümde sanki. Burnumun ucunda. Perdeyi tutan ipleri arıyor gözüm. Perdenin tutunduğu yer görülmüyor. Perdenin ucu da yok. Görüntü benden uzaklaştıkça bulanıklaşıyor. Sanki perde havada kendince asılı duruyor öyle.

Hava ağırlaşıyor birden.. Göğsüme inen ağırlık sarıp sarmalıyor bedenimi. Kundağa sarılmış bir bebek gibiyim şimdi. Ellerim yok, ayaklarım cansız. Nefes alırken bile hareketsiz bedenim. Göğsümde acı bir basınç hissi. Kalbim bu mengeneden kurtulmak istercesine çarpıyor. Hızlı hızlı. Sanki bir akşamüstü aceleciliğinde gibi koşturuyor zamanda.

Ruhum daralıyor kabuğunda. Söküp atmak istercesine zorluyor sırtındaki kamburu. Daralıyor daralıyor… Genişleyeceği o anı bekliyor sanki. Avını izleyen leopar gibi. Fırsat kolluyor zamansızlık ve mekansızlık deryasında…

An donuyor… Zaman yok oluyor… Mekan kayboluyor… Ben yitiriyor kendini; benlik bitiyor… Ne ten kalıyor ardında ne beden… Ruh anlamsızlığını kavrıyor… Bir başına uzanıyor sonsuzluğa… Bir başına…

25/06/2010

Sevgi ve muhabbetle..

Murat HACIOĞLU

www.murathacioglu.com