- Kategori
- Şiir
Ayrılık
Bu şehrin sokakları en çok çocukluğumu hatırlatır bana.
Şehirden ilk çıktığımda çocuktum çünkü,
Üniversiteli olma heyecanıydı beni ilk kez şehirden uzaklaştıran.
Ama çocuktum daha.
Herkesin bildiği çocuktum işte.
Yastığa gömüp kafamı uyumak istiyordum sadece,
Bilmiyordum, birini bu denli özleyebileceğimi,
Hasret tabirini cümle içinde kullanmamıştım daha önce,
Ayrılık, şarkılarda duyduğum bir terimdi sadece.
Ve aşk benim için kolay bir oyun.
Çocuktum.
Büyümeye direniyordum.
Belli ediyordum her seferinde çocukluğumu.
Zamana kafa tutuyordum,
Korkmadım çocuk kalmaktan,
Sustum,
Konuştum,
Sevdim.
Biraz da yazdım.
Aslında en çok ta yazdım.
İçinde hep kavuşamamak olan, 'sen' gizli özneli yazılardan.
Okuyana çoğu kez 'Vay be' dedirten, her seferinde beni yazdığım anki duygularıma götüren.
Uzaktayken yazmak güzeldi çünkü.
Sadece yazıyordum.
Kimilerine göre hayali bir kahramandı yazdığım,
Kimilerine göre geldiğim yerde bir sevdiğim vardı,
Gelirken ayrılmıştık, istemeyerek.
Bana göre ikisi de değildi bunların,
Ne hayali bir kahramandı, ne de ayrıldığım bir sevdiğim.
Bir ihtimaldi sadece geride bıraktığım,
Yazdım.
Yazdım.
Yazdım.
Başka biri olana dek yazdığım, hep 'o'nu yazdım.
Artık yazdığım kişi o değildi,
Evet, hayali bir kahramandı belki de.
Bu kez o çıktı karşıma,
Yazıya hiç benzemiyordu, denizin kenarına oturup, aşktan bahsetmek.
Onunla birlikte üşüdüğümü yazmamıştım.
Hiçbir yazımda tavlada kaybettiğim yazmıyordu ona karşı.
Bıraktım sonra,
Yazmadım bir süre hiçbirşey.
Yine uzun süreli bir otobüs yolculuğum vardı.
Ve ben neden olduğunu bile bilmeden oturup 'Ben yine gideceğim'* diye bir yazı yazmıştım.
Uzakta olmak vardı uzun bir süre daha.
Tükeniyorduk günden güne.
Gerçekten sevseydik tükenirmiydik böyle?
Tükenmezdik dedim her seferinde.
Gerçekten sevmediğimizi düşünmek bir teselliydi benim için.
Uzakta olmak vardı uzun bir süre daha.
Denize ve martılara uğramadım bir süre.
Tükendik.
Tükettim.
Daha fazla bekletmeden.
Yazılardaki gibi değildi bu ayrılık.
Bu 'kavuşamama' hiç te hoşuma gitmemişti.
Büyümemiştim.
Ayrılık nasıl olur bilmiyordum.
Çocuktum.
Yazıyordum.
Elini tutmadan, gözlerine bakmadan, ay ışığını şahit tutmadan.
Sadece 'o'nu yazıyordum.
Büyüdüm sonra,
Adam gibi bir ayrılık yazısı yazamadım.
Bu şehrin sokakları, en çok çocukluğumu hatırlatır bana.
Şehirden ilk çıktığımda çocuktum çünkü,
Ayrılık, uzaklık nedir bilmiyordum.
Öğrendim.
..
hoPeace
24.02.2009 02:13 / Sakarya
Yorumlarınız için teşekkürler.
- Toplam blog
- : 73
- : 495
- Kayıt tarihi
- : 28.03.08
Artık herhangi bir sayfaya baktığımda daha net bir görüntü oluşuyor. Her yazıda 'sen'i görüyo..