Ayrılık

İnsanoğlunun belkide en üzücü ve acı çektiği hisdir ayrılık. Yeri gelir sevgilinden ayrılırsın, ailenden ayrılırsın, arkadaşlarından ayrılırsın. Bu ayrılıklar bazen uzun sürer bazen kısa bazen ise birdaha hiç görmemecesine. Ah ayrılık yaman ayrılık insanı kahreden ayrılık. Bir adam düşünelim bir kızı öylesine seviyor ki bu kız için ailesini karşısına alıyor, hayatının gidişatını değiştiriyor. Sonuna kadar sevmek diye buna denir galiba ben bazen düşünüyorum bir kız uğruna değer mi diye de gerçekten değiyor. Aşk, sevgi, mutluluk öylesine güzel şeyler ki insan bunlardan kopunca ne yapacağını bilemiyor kendisini boşlukta hissediyor. İşte ayrılığın en acılarından birisi de aşk ayrılığı. Ayrılıklar yüzünden insan eğer sınava girecekse sınavdan vazgeçiyor, işe başlıyacaksa işden vazgeçiyor artık o insan için vazgeçmeler başlıyor hayatı yavaş yavaş berbatlaşıyor. İşte bu devrede olaya şarkılar giriyor ve insan kendisini şarkılarda arıyor, kendisini bu şeklide teselli ediyor. Ve son olarak kendisini kadehlerde buluyor üzüntüsünü unutmaya çalışıyor. Satırlarıma Ayrılığı Anlatan Bir Şiirler Bitirmek İstiyorum;

Tam göğsünüzün ortasında bir yeriniz acıyacak...
Evinizin sizi içine sığdıramayacak kadar da olduğunu farkedeceksiniz...
Sokağa fırlayacaksınız... Sokaklar da dar gelecek...
Tıpkı vücudunuzun yüreğinize dar geldiği gibi...
Ne denizin mavisi açacak içinizi, ne pırıl pırıl gölyüzü..
Birileri size durmadan birşeyler anlatacak, elbette anlayan olmayacak