Ayrılık

Biz böyle mi olacaktık sevgili?

Biz böyle mi olmalıydık?

Neden hızla bir şeyler bitti, neden kirlendi bu sokaklar böyle?

Şimdi geride, ardımızda kalan anılara bir baksana yalnız kaldığında neler görüyorsun? Yoksa anımsadığın, özlemle andığın, yitirdiğine üzüldüğün fazla bir şey yok mu?

Biz neden böyle  derin bir sevdanın bedelini ağır ödüyoruz. Nereden baş gösterdi ansızın senin bitmez tükenmez heyecanların? Oysa sen öyle biri değildin. Sen hep ertelerken buluşma günlerimizi ben neden kapına dayanmadım? Şimdi geçtiğimiz sokaklar, birlikte kahve içtiğimiz mekânlar neden böyle suskun? Bir sevdanın bitmesi bu kadar suskunluk verir mi her yere? Yanımda olsan bile rahat ve huzurlu değilsin. Birilerinin gözü üstünde tedirginsin. Eminim ki bizi uzaktan seyrediyordur, diyorsun. Ben başkalarının sevgilisini çalmadım sevgili. Başkalarının sevdalarına imrenerek hiç bakmadım. Senin seçimlerini de etkileyecek hiç bir şey yapmadım. Eğer huzurlu ve rahat değilsen hemen yanımdan kalkıp gidebilirsin köşe başında seni beklenen aşkına. Buna bir engel yok. Bedenin yanımda olsa ne yazar yüreğinde başkası varken. Gitmek ya da kalmak içinde yüreğinin sesini dinlemen yeterli olacaktır. Beni düşünme sen, yanımda değil düşlerimde yer almış olursun. Gidersen bir daha geri dönmezsin biliyorum. Yemin olsun, bende seni beklemem artık. Anne sütü bekleyen bebeler yalancı memeyle doyar mı sevgili? Ne anlamı olabilir ki kurşunun yoksa silahın olması. Sevgim yoksa yüreğinde, hemen mektuplarını, bende kalan resimlerini postalarım adresine...

 İnsanın kendi yalnızlığında kendisiyle baş başa kalıp kendisiyle hesaplaşmasının, uykusuz gecelerin acısını iyi bilirim. İnsan öylesi gecelerde anlıyor gecelerin ne kadar uzun olduğunu. Düşüncemin en derin yerine oturmuş onu bir türlü atamıyordum. Oysa ben onun hem gülüşünü hem de gözyaşını görmüştüm, şimdi gördüğüm ise hiç birine benzemiyordu.

 Onu uzun zamandır göremiyordum. Tekrar bulursam kaybetmemiş sayılırdım. O tatlı heyecanı, o hayata hep iyimser bakışımı biraz yitirmiş olduğum kendi öz güvenime, kendi yüreğime tekrar kavuşurdum. Onun gidişiyle epey acı çekmiştim. Yaralanmıştım ama ben yine sadece onu istiyordum. Zaten ondan başka kim tutarsa tutsun ellerimi onun verdiği neşeyi, onun verdiği hiçbir şeyi veremiyordu. Ne garip, istediğim zaman yanımda, sıcak, canlı, alımlı güzel bir bedenin yanında yan yana uzanmış olabilir olsam da aradığım o derin mutluluğu, o bir çeşit rahat ve dinginliği başkalarında bulamıyordum. Tatsız, tutsuz birliktelikler boşa geçen zamandan başka bir şey değildi benim için. Sevemiyordum. Oysa onun bir fotoğrafı dahi yüzümü gülümsetmeye yetebiliyordu. Uzun soluklu birliktelikler için tek başına aşk bir işe yaramıyordu.