Ayrılmazım, ayrılıklar

Durgun bir gölün kıyısında berrak sularına dalmış gözlerim.

Geçmişin hamallığını yaparken geleceğe yüzüyorum.

Söylenesi bütün sözlerin saydamlığı ölçüsünde sezebildiğim çok gerçekle yüzleşme koynundayım.

Issız olmayan bir sükuta borçlandığımı, lal umutlarımdan haber alıyorum.

Kalabalıklaştıkça kimsesizleşmek gibi mahkumiyetim var.

Her özlem gözümün üstüne patlatılmış çelikten bir yumruk.  Puslu her şey.

Kopmalar, bakışa giydirilmiş çaresizlikler, göçler, gidişler, uzaklaşmalar, kaçışlar, mecbur hisler,  biraz yoksul biraz yoksun vedalar, ölümler...

Ayrılmalar...

Hoşçakalların yüzsüzleştiği, kinayesi bol iyi niyetli dilekler yumağı.

İrili ufaklı adaların azgın sularda boğulmamak için çırpınmaları.

İstemeye istemeye veyahut bile isteye.

Siz neresinde durdunuz zamanın? Ömür alanının hangi bölümünde tıp dedi ayrılık bünyenize? Hiç gözyaşınızın gözünüzü tanımamazlıktan gelip içinize aktığı oldu mu? Siz hiç hüzünden utandınız mı? Yüzünüzün, saklı duygularınızın istilasına uğradığında; üzerinize çöken ağırlığı taşıyabildiniz mi? Dayanamayacak noktaya geldiğiniz anlarda dualara kalbinizi yasladınız mı? Kabul edişlere sarılıp anılarınızla hüngür hüngür ağlaştınız mı? İçinizi paramparça eden sözlerin sessiz yalvarışlara dönüştüğü, anlamsız kalışlarla ne varsa iyiye dair yuttuğunuz oldu mu? Ayaklar titrerken, elde karıncalanma, iskeleti alınmış et yığınına dönüşen bedeninizle oracıkta yığılıverdiniz mi? Sessiz şiirlere dolanan kalbinizin yakarışlarını hıçkırıklarla sustunuz mu?

Ayrılık. İnsanlığın ağrısıdır doğru. Ama ayrılık hiç bu kadar güçlü olmamıştı. Öldürücü bir zehire dönüşüp önüne kattığını acımasızca katletmemişti.

Ölümle

savaşla

göçle

hainlikle

fesatla

Aşksızlıkla

Niye bunları yazdım, neden bu konulara girdim, neyin peşindeyim bilemedim. Fakat dilin kemiği yok, klavyenin tuşu çok...

Bakan değil de gören olursa saydığım nedenlerden kaç bünye yara aldı, kaç ruh acılara maruz kaldı. Seyredene çok basit, yaşayana ölümden beter hallerin sebebini inşa edenleri gördüğümüz zaman herkesi görmüş olacağız.

İnsanın insanlığından ayrıldığı kadar ayrılmazımdır ayrılıklar.  

KÖŞE YAZISI: DENİZHAN BURHAN

www.denizhanburhan.org