aYşE nUr'Un kUtUsU

Düşünüp dururuz ya durmadan “neden, niçin ne zaman nerede” diye. Yine o günlerden biriydi. Düşünce insana ne kadar acı veriyor dedim kendi kendime bir sürü cevapsız kalan soru yumağı işte. Ama bir de ne göreyim aklıma geliverdi şu cümle:

Düşünce acı verir insana ( E doğal tabi, DÜŞÜYORSUN ya hani o bakımdan)

Yine bir gün arkadaşla sohbet ediyoruz. Anlatıyor işte şu şundan ayrılmış. Ayşe Ali’nin evlenme teklifini kabul etmemiş. Ahmet karasevdaya tutulmuş falan diye uzayıp gidiyor cümleler ancak benim aklım karasevdaya takıldı bu arada duymuyorum bile diğerlerini. İşte o an aklıma geliverdi şu cümle:

Karasevda Karadenizli olmaktır biraz. Boşuna mı demişler SEV DA diye!!

Gelelim nefretlere. Hepimizin az da olsa sevmediğimiz nefret ettiğimiz bir şeyler vardır muhakkak. İşte kimi sinemaya gitmekten nefret eder kimi ders çalışmaktan kimi sakız çiğneyenden. Ama hiç dikkatinizi çekmiş miydi sevdiğiniz biri tarafından reddedilince daha çok nefret eder insan. Öyle nefrettir ki o içindekiler ancak mısralarda hız kesebilir. İşte ben de tam bu noktada düşündüm. Neden acaba? Diye sordum kendime. İşte cevap: