Ayşegül ve Arkadaşı

Sıcak sokak simidinin içine gizlenmiş hayat.
Kokusunda yenidenler var gülmeye.

İlkokul kapısından kalma bir sevda bu.
Turşu suyu da aynı sebeple tatlı gelir bakışlarıma.
Bir yudum beleş gazoza, itekletirdi kötü biri habersiz birilerini.
Beleşe bu yüzden buz gibidir yüreğim ve de kötülüğe.
Bunu da o çocuk büyüten kapıda gördüm de öğrendim.
Beyaz gazoza da sevinçle bakarım içmekten hoşlanmasam da.

Zaman, zaman, zaman...
Aldığın kadar değil verdiğin kadarmış çektiğin okka.
Kimse kimsenin verdiğini değil yüreğinin ekmeğini yer.

Yıllar sonra bir sabah ilk okulunun sokağında bulursun kendini.
Yaşın çoktan büyümüş...
Gözlerinde uzak gölgeler olsa da güldürür seni,
Seyyah sokağın girişi, oradan yürüyordun arkadaşına.

Unutmuşum! Meğer Yılmaz Sokakmış orası.
Kuşunuzun adı Zeki'ydi Ayşegül.
Çok zaman olsa da ben hala aynıyım arkadaşım.

Kimseye şirin olmadım çıkarım var diye.
Ziynet öğretmenimiz doğru öğretti ama
Dört işlem her zaman doğru sonuçlar çıkarmıyor hayatta.

Yine de hiç hiçsiz kalmadım,
Farkına vararak, dik durarak yaşadım.
Konuştum, anlattım, çok konuştum...
Anlatamadıklarımla, söyleyemediklerimle sustum.

Bu sabah bir tesadüfle oralardaydım.
Küçücük, açık tenli iki tane kız gördüm o bahçede,
Cılızlardı, bademcikleri hep ağrırdı ikisinin de hatırladığım.
Yıllar önce aldırdım ben benimkileri,
Başka ağrılar eşlik ediyor bedenimle-ruhuma.

Her şeye rağmen severek-gülerek yaşama derdindeyim.
Şükürlerim var çoklarıma,
Azlarımı daha fazla seviyorum

Yüksüzlük yüzünden güçlü basıyor ayaklarım.
Ben çoktan ananeyim, sen babanelik yollarında.
Babalarımızın adı KAMİL tesadüfü,
Uzun zaman oldu öldükleri.

Bizim evimizde de kanarya var biliyor musun?
Herkes Fener diyor ben gizlice Zeki diye konuşuyorum onunla.
Benden çok babayı görünce ötüyor aynı küçük kızlarım gibi.

İşimi halledemedim gittiğim yerde ama
Dönerken çok hafiftim iyi geldi çocukluğumuzun görüntüleri.