Ayva...

“Ham elmayı kopardılar dalından…”

Rendelediler.

Üstüne şeker ekip, kristal bir tabağa döktüler.

Böylece hamlığının üstünü örtüp, damak tadına uygun bir hale getirdiler.

Ama…

Ne yaptılarsa, nafile.

Ayvanın hamlığını gideremediler!

İşte aynen böyle…

Eğer gerçekten hamsa ayva, yapacak daha fazla bir şey yoktur.

Tıpkı böyle, tıpkı böyle: Eğer gerçekten hamsa insanoğlu, aynısının tıpkısıdır!

En pahalı kuaförde kırptır saçını, en fiyakalı mintanı geçir başından aşağı, pantol bob/stil, ayakkabılar İtalyan, otosu süper, evi tripleks villa; ama netice:

- Hatice... [dir!]

Hatice’nin özü, sözü ve gönlü ne çare ki, biçaredir.

Hamdır Hatice’miz!

Üstüne toz şeker de ekseniz silme kepçe, tadı kekremsi ve ekşidir.

Lafın gelişi, örneğimizde Hatice, gördüğünüz gibi dişidir.

Ama asıl hamlık, toplumun dibini oyan o acımtırak ekşi lezzet, asıl, [er olmayan] erkektedir.

Bay ve bayan ham elma böylece birbirlerine uygun, mutlu ve bir kaderde kocayacak kadar eştirler…

Bizim argo sözlüğümüzde geçtiği gibi, “eşi olsa arabaya koşulacak” kadar birbirlerine yakındırlar.

Hatta ve sanki, birbirlerinin fotokopisi olacak kadar kişiliksizdirler.

İşte bu Sayın Âdem pek Sayın eşi ile birlikte, o çok bildik yasak ayvayı koparıp, aynı ritim içinde çiğneyip, hazmedecek kadar günahkârdırlar…

Kutsal kitapların yasak elmasını içinde debelendiğimiz “modern” dünyanın dijital ortamında ayva haline dönüştüren ve sonra da yine birlikte afiyetle yiyen müsveddelerdir.

Kimdir bunlar sahi?..

Kimdirler?

Bu küçücük beldede, o küçücük dünyalarını yaşamaya çalışan bigânelerdir…

Ve… Biz onları bir yerlere koyduğumuz için oradadırlar.

Altlarına araba, han hamam, koltuk sandalye, divan döşek döşediğimiz için buradadırlar.

Hangi aya dayandı takvimin yaprağı?

Peki ya “sandığa kaç var” dijital saatleriniz?..

Sonra?..

Sonra ayva!

Ve…

- Ham ayvayı çürüttüler dalında!..

farukhaksal@gmail.com