Azatçı

''Niceleri kendi zincirlerini çözemezler de,dostlarının azatçısıdırlar'' der Nietzche...
Günün birinde hayatına biri girer ve senin beklenmedik bir şekilde, azatçın oluverir. Önce tutsaklığından haberdar olmadıklarının varlığıyla yüzleştirir seni. Sen daha; onları, o zindanlara ne zaman koyulduğunu, o hücrelerde ne kadardır mahkum hayatı yaşattıığını bile, bilemezken oluverir bu üstelik...

O karanlık, o küf kokulu zindanlara pervasızca tüm gurundan sıyrılmış en çıplak haliyle dalıverirken ne göğüsünde zırhı vardır, ne de elinde kılıcı... sadece bir mum taşır ve yüreğinde sebebini onun bile bilemediği bir istek...

Daha "neden buradalar?" bile diyemeden; tek tek tüm kapıların önüne gelip elindeki türlü türlü anahtarlarlar açar tüm saklı olanların kilitlerini...sense, sadece şaşkın gözlerler izlersin bir misafir gibi; göklere doğru kanatlanırken kendini.

Varlıklarından öncesinden habersiz olduklarınla yaşayan sen; bir yandan da, içinde taşıyıpta adını koyamadığın eksikliklerini tanımlamaya başlarsın onunla...

İçten içe eksikliğini sezdiğin, fakat bu yoksunluk hissini o gelipte doyurana kadar yoksaydığın, her şeyi yığar bir o önüne... kalırsın...öylece şaşkın...

Sense; bu yolla tekrar varlığından haberdar olduğun; tüm o azat edilmiş kölelerin için ona minnetle karışık bir bağlılık, tutkuyla karışık bir hayranlık duymaya başlarsın içten içe...usul usul.

Ve beraberinde de olan olur... önce bir rehber, ardından bir dost kazanmışlığın sevinci yerini sende; yeni bir köle edinme isteğine bırakmaya başlar...Boşalan zindanlara yeni bir köleyi dahil etmek gereklidir ya illa. Sen alışık değilsindir öyle bağlanmadan sevmeye...Onu tutup o zindana atmadıkça, "benim" diyerek zincire vurmadıkça tatmin olmaz ki senin arsız yanın..

"Benden sana olan sadece gittikçe pekişen bir bağlılık ve saygı olabilir" derken dudakların...
"İyi ki varsın, ve iyi ki benimlesin..." diye dile gelirken duyguların... ardısıra; "iyiki benimsin "diyememenin burukluğunu yaşamaya başlamışısındır aslında sen çoktan. Ve işte senin tamda bu isteğindir işte; o zindanlarını bunca zaman acıyla, yoksunluk hissiyle, tutkuyla hırs ve kıskançlıkla dolduran...

Bunun yerine diyebildiğimizde sadece: "Biliyorum ki, dilek aslında, bir niyettir ve yine biliyorum ki, bu niyet, Evren' de sadece Bütünün hayrına ise, karşılanacaktır...İşte o gün inanıyorum ki; her şey olması gerektiği gibi yaşanacaktır herbirimiz adına...

Kendi adımaysa; Evren'den bundan sonraki yaşamımda, karşılaşacak olduklarımdan payıma düşecek olanlar için; bunları göğüsleyebilecek metanet, yürek ve güç. İdrak edip, gerekeni çıkarabilecek sezi ve sezdiklerimi hayatıma adapte edebilecek durulukta bir zihin diliyorum...

Sevgi ve ışık yanımızda olsun.
Sevgi ve ışık yolumuzda rehberimiz olsun.
Ve dilerim ki, sevgi ve ışık yüreklerimiz bir arada tutsun...

Sevgi ve ışıkla kalalım..
Yolumuz aydınlık olsun...
Biz dileyelim ki, öyle olsun...

Mayıs 2006

Sevgi ve ışıkla,
Ayna