Aziz olun!

Çaresiz kalınca Allah’tan başka kimden medet umar insan?

İş hanının karanlık bodrumundaki mescitte Allah’a sığınmış Aziz’de...

Şüpheli şahıs var diye polise ihbar etmişler, aranan bir kaçağa benzediği için de almış götürmüş polis...

“Öğrenciyim” demiş Aziz...

“ Üç gündür açım!”

“ On gündür parklarda, sokaklarda sabahlıyorum!”

Meğer çiftçiymiş Aziz’in babası, ekini kaldırınca tarladan, aldığı üç beş kuruşu koymuş Aziz’in cebine, okumaya göndermiş oğlunu...

Kör olası para bitince...

Nerede kalacak Aziz?

Ne yiyecek?

&&&

Şüpheli Şahıs Aziz’in yerine koyun bakalım kendinizi...

Çok değil, beş dakikalığına Aziz olun!

Soğuk bir sonbahar akşamının rüzgârlı gecesinde, uzanın bakalım gazete kâğıtları serdiğiniz banka...

Üzerinize çektiğiniz gökyüzünün altında, çeneleriniz birbirine vururken, sıcak yatağında uyuyan insanları düşünün...

Korkun her çıtırtıdan!

Tam dalmak üzereyken, düşüyormuş hissine kapılıp fırlayın yattığınız yerden, nerede olduğunuzu anlamaya çalışın sonra...

Açlık demir bir pençe gibi yapışsın yakanıza...

Nedeni düşünün...

Hayatı sorgulayın, isyan etmeden...

&&&

“Verirler de almazsam elimi...

Vermezler de istersem dilimi kessinler...”

&&&

Keşke Aziz’in fotoğrafını gazetedeki haberde kullanıp, utandırmasalardı

Keşke haberin altına “ yardım etmek istiyorum” yazan iyi yürekli insanların, daha önce haberi olsaydı Aziz’den...

Keşke sağır olmasaydık ve duyabilseydik etrafımızdaki Aziz’lerin sesini!