Aziz Yıldırım’a kapalı mektup!...

Sayın Aziz Yıldırım,

Bu “kapalı mektup” nereden çıktı, demeyin!

Kuşkusuz, herkes gibi siz de, yayımlanan bu mektuplara “açık mektup” dendiğini/ denmesi gerektiğini biliyorsunuzdur. Ama “açık mektup”lar, birer “meydan okuma”, “Benim dediğim yoldan git!”, “Yanlış yoldasın!” türünden “akıl verme” cümleleriyle doludur. “Kapalı mektup”ların o içtenliği yoktur onlarda, çünkü onlar kamuoyu oluşturmaya yöneliktir. Bu nedenlerden, “açık mektup”ları sevmem. Belki de, bu “kapalı mektup” nereden çıktı, demenize, gerek kalmayacak. Çünkü yazımdan haberdar olacağınızı hiç sanmıyorum.

Sayın Aziz Yıldırım,

Bugün bir basın toplantısı yapacaksınız.

Neler söyleyeceğinizi bilemem, ancak sezebilirim.

Onlar da bende kalsın.

Çarşamba gün oynanan Türkiye Fortis Kupası finalinde gelen 4-2‘lik Beşiktaş yenilgisinden sonra, “Sen git, ben geleyim!” hevesinde olanların hevesi iyice kabardı. Karşınıza aday çıkmak için fırsat kollayan Şadan Kalkavan’ın dünkü sözlerini yanıtlamak size düşer. Yalnız, onun aşağıdaki sözlerine, Fenerbahçe’yi seven, Fenerbahçe’nin kurumsal kimliğine saygılı biri olarak ben yanıtlayayım:

“Uzun zamandır hasret çektiğimiz kupayı alamadığımıza mı yanalım; yoksa maçı açık farkla kaybedip rezil olduğumuza mı yanalım?”

Bay Kalkavan, futbolda yenme/ yenilme, bir başka deyişle başarı/ başarısızlık vardır!

“Rezil olmak” da neyin nesi oluyor?

Futbolcu, sizi toplum içinde niye rezil etsin ki?

Ne yapmış futbolcu, Fenerbahçeliler adına?

Irza mı geçmiş?
Hırsızlık mı yapmış?
Devletinin arsasını mı kapatmış?
Kaçakçılık mı yapmış?
Devleti mi dolandırmış?

Bunlara “Evet!” diyemezsiniz!

Öyleyse ne yapmış futbolcu?

26 yıldır hasreti çekilen kupaya uzanamamış, Turkcell Süper Lig'de iki kez yendiği Beşiktaş’a 4-2 yenilmiş!

Ben, bunun için, niçin rezil olayım?

“Biz”li konuşmayınız, o “biz”in içinde "ben” de olacağım için, size bu hakkı vermiyorum.

Ayağa kalkın, “Ben rezil oldum!” deyin. “Ben”li konuşma size yakışır; çünkü Aziz Yıldırım’ın Fenerbahçe’de “vizyon”unu tamamladığını söyledikten sonra, “Fenerbahçe’nin yeni yüzlere ihtiyacı var. Ben veya bir başkası” diyen sizsiniz.


Sayın Aziz Yıldırım,

Kusura bakmayın; mektubun içine başka şeyler koydum.

Özeleştirinin bir erdem olduğuna inandığınıza inandığımı belirtmek isterim.

Koltuğunuzda gözü olanların, kuyruk acısı olanların, sizden bir şeyler koparamadığı için tepkili olanların...sözlerine değil, hiçbir çıkar gütmeden/ beklentisi olmadan sizi eleştirenlere kulak vereceğinizi ummak/ beklemek Fenerbahçelilerin beklentisi/ özlemidir.

Düşüncem bu.

Ercan Güven, 13 Mayıs 2009 tarihli Milliyet’teki yazısında sizden şöyle söz ediyor:

“... Aziz Yıldırım’ın yerine koyun kendinizi. ( Başkanlığı) Bırakmak isteseniz bile bu sezonu mu seçerdiniz? Şöyle bir şampiyonluk sonrası düğün alayı ile gitmek varken, ‘beceremedim’ diye koltuğu terk mi ederdiniz?”

Ercan Güven, “Kaçtı” dedirtmek istemeyecek kadar onurlu bir insan olduğunuzu vurguluyor.
Ben de benzer düşünceleri taşıyorum.

Biliyorum ki, muzaffer bir kumandan gibi gitmek varken, süngüsü düşmüş/ teslim olmuş bir kumandan gibi gitmek, ancak, o mevkiye gökten zembille indirilmiş olanların, ipleri elinde tutan birilerince “ora”ya kondurulmuş olanların işidir.

Sayın Aziz Yıldırım,

Fenerbahçe'nin başarısız olması için pusuda bekleyenler için söylediklerinizi anımsıyorum:

“Bu çirkinlikleri ve Fenerbahçe Spor Kulübü yönetimine kendilerini layık gören bu zihniyete sahip olan insanları gördükçe, yeniden aday olmam gerektiği konusundaki fikrim daha da güçlenmektedir. Fenerbahçe Spor Kulübü bu tarz çirkin ve küçük hesapların peşinde olanların eline bırakılamayacak kadar değerlidir.”

Ben de diyorum ki:

Fenerbahçe, "küçükler"e bırakılmayacak kadar "büyük"tür.

Saygılarımla... 15 Mayıs 2009

Turgut Çelik
Emekli Öğretmen-Mersin