Aziz Yıldırım ve futbol zevkimiz

Cezaevinden çıktıktan sonra ikinci kez kameraların karşısına geçecek Aziz Yıldırım. Ekranda görününce  elbette  gerilenler olacak, ekran karşısında krize girenler olacak, hatta Aziz Yıldırım'ı görmesin diye çocuklarının gözlerini kapatanlar bile olacakmış! Program ve Başkan aleyhine hemen sanal alemde atışlar ve gruplaşmalar başlamış.

Futbolumuz insanlarımızı nasıl bu kadar ayrıştırdı, nasıl bu kadar cepheleştirdi ve nasıl bu kadar tahammülsüz kıldı  anlamak imkansız. Aziz Yıldırım hakkında, daha tam karar verilmiş değil; ki karar verilse bile Aziz Yıldırım'ın futbol dünyasındaki herkes kadar suçlu, ya da suçsuz olduğu malumken, işi bu kadar sulandırmak hakikaten abes kaçıyor artık.

Televizyon ekranlarında eli kanlı cani Abdullah Öcalan, uluslararası kiralık katil M. Ali Ağca ile röportaj yapanlar yılın gazeteceleri diye lanse edilirken, hergün televizyonlarda çocuk katillerinin sırtını sıvazladığı malum şahıslar boy gösterirken, Ülkeyi karıştırmak isteyenlere özel programlar yapılırken ve en önemlisi bunlara siz Aziz Yıldırım karşıtları da dahil kimse ses çıkarmazken, tek derdiniz Aziz Yıldırım'sa, bir durun da en yakın aynaya bakın be kardeşlerim. Hakikaten çok ciddi takıntılarınız ve psikolojik problemleriniz mevcut olabilir.

Elbette eleştiri olacak, hatta insanların sevip sevmeme özgürlüğü, istediğiniz programı izleme seçiciliği de olacak. Ancak nefret ve tahammülsüzlük boyutu biraz problemli. Özellikle bu tür psikolojilerle futbol maçları izliyor ve insanların arasına karışıyorsanız, bu daha büyük bir problem.

Böyle devam ederseniz Pembe panter filmindeki Müfettiş Clouseau'nun şefinin çektiği sıkıntıları yaşayıp takıntı ve  tik sahibi olabilirsiniz. Çünkü Aziz Yıldırım ceza alsa da bu cezanın şike olmadığına inanan kesimler Aziz Yıldırım'ı hep destekleyecek ve muhtemelen Aziz Yıldırım bu dünyaya veda edene dek, sizleri daha çok rahatsız edecek.  Bence Aziz Yıldırım'dan nefret etmek yerine O'nu dinlemeyi ve izlemeyi sindirin, daha rahat edersiniz. 

Dün akşam Milli maç oynadık, kazandık ama gene birileri sevinmemize müsade etmedi. Burak yuhalandı, Emre, Hamitle Rıdvan Dilmen'e mesaj yolladı, Selçuk gol atıp sevinmedi ve işi Futbolumuzu sulandırmak olanlara, biraz daha malzeme çıktı. Bizlerse futbolu yine özlemeye devam ettik. Bu zihniyet değişmediği müddetçe de daha çok özleyeceğiz. Futboldan çok oyuncu ve yorumcuların atışmaları, antrenörlerin yaptıkları- yapmadıkları tartışılmaya devam edecek.

Birilerinin futbolumuzu düştüğü çukurdan çıkarması lazım. Kulüp takımlarımızdan vazgeçtik, Milli Takımımız bile ağızlara sakız oldu. En tehlikeli kısım ise, oyuncular bazında bile kutsalımız olan Milli Takımda huzursuzluk oluşmaya başladı.

Sonuç mu? Futbol zevki olan, hatta tek zevki Futbol olan, gerçek futbol izleyicisi artık maçları, sesini kısarak izlemeye, spor medyasından uzak kaçmaya başladı. Kısacası birileri zevkimizin içini doldurdu! Kendilerini Futbol yorumcusu gören şovmenler futbolumuzu esir aldı. Gidişat ise durumun dahada kötüleşeceğinin işaretleriyle dolu. Umarım Futbol Camiası artık kendini sorgulama  kararı alır.