B.A.B.A

Dünyaya geldiğinizde, ailenize ait hiçbir zaman tamamlanmayan kocaman bir puzzleda yerinizi alıyorsunuz. Gelip geçenler, gelecekler hepsinin yeri ayrı. Hiç bir parça diğerinin yerini tutamıyor, özelliklerini taşıyamıyor, büyüklüğü, sınırları, çizgileri, renkleri her şeyi farklı farklı… Taklit edilmesi imkânsız, aynı görevi üstlenemeyecek şekilde tasarlanmış… Yine bizden ama farklı bir parça… Yeni gelenler puzzla yerleşirken, süresi dolanlar soy ağacının dalında yerini alıyor. Bu puzzle da boşluklar hep kalıyor, hiç dolmuyor.

Babamın öldüğü yaşı çoktan geçtim. Oğlum ise tam babam öldüğünde benim olduğum yaşta…

O’nun her halinden, yaklaşımından, benden neler beklediğini, onun için ne ifade ettiğimi çok iyi anlayabiliyorum.

Yedi yaş ve öncesi çocukların geçmişi ile ilgili neler hatırlayabildiklerini, ilerleyen zamanda neleri hala unutmadıklarını merak ederim. Ben çok hayal meyal hatırlıyorum. Ama hiç unutmadığım ve hiçbir şekilde doldurulamayan kocaman bir boşluk var ki o boşluk hiç dolmadı. O yaşta tek eksiğim, babamdı. Bu eksikliği hissettirmemek için etrafımda çırpınan insanların çabası bu boşluğu doldurmaya yetmiyordu. Herkes başka şeyler düşündürme çabasında ve sorular sormama engel olmaya çalışıyordu sanki…

"Babam" diyecek olduğumda herkes başka şeylerden bahsediyor, unutuveriyordum çocukluğun verdiği saflıkla… İlgim başka yerlere çekildiğinde soruların arkası kesiliyordu.

Bu ayın önemli olayı "Babalar günü" ve babanın bir çocuk için ne demek olduğunu çok iyi biliyoruz. Hayat her insana yüzünü değişik gösteriyor. Bu yüzün karanlık tarafını sürekli görmek de mümkün. Bazen babasından nefretle bahseden hatta bahsetmek istemeyenlere de rastlanabilir. Hayat…

Hayat hüzün, kaygı, mutluluk, neşe, endişe, sıkıntı gibi olumlu olumsuz birçok özelliği içinde barındırıyor.

Babalar günü nasıl ortaya çıkmış, daha ne günler sırada…

Sürekli "Benim Ailem Benim Ailem" diyenlere kısaca BABA denir, BABA’nın açılımı Benim Ailem Benim Aile’mdir.

Babalar günü, sanki anneler için bir gün var babalara da ayıp olmasın diye sonralardan icat edilmiş. Bu durumda ayıp ettiğimiz aile fertleri, arkadaşlar, konu komşuyu bir düşünsenize…

Geri kalan akrabaların eşin dostun ne günahı var? Ben herkese bir gün istiyorum, hiç değilse piyasada bir hareket oluyor bu sayede…

Fena mı olur, uzun zamandır görüşemediğin kuzenine "Kuzenler Günü" nedeniyle en azından bir mesaj çekmen. Ya kayınbirader, enişte, yengeler onların hakkı yok mu?

Ama ümitliyim anneler günü, babalar günü ardına sevgililer, öğretmenler günü diye ilaveler artarak çoğalmakta. Arkası da gelecek.365 güne bir gün uyduramazsak yazıklar olsun bize. Senede iki bayram ile herkesi hatırlamak yetmiyor belli ki… Aile fertleri bitince komşulara geçelim. Yakın komşular uzak komşular eskileri yenileri ve daha çeşitleri…

Bu kadar özel gün hatırlanır mı diye hiç düşünmeyin, mağazalar camlarına yazar hatırlatırlar. Hiç merak etmeyin…

Babalar günü, babaların hatırlandığı babalara hediyeler alındığı bir gün olmasının yanı sıra babaların sorumluluklarını gözden geçirdiği eksiklerini tespit ettiği bir gün olmalı…