Baba olmak ya da olmamak işte bütün mesele bu

İlk yazımda neden bu konuyu seçtim pek bilmiyorum ama sanırım hayatım boyunca hep eksikliğini hissettiğim ve hissedeceğim konuyla ilgili yazmak istedim. Her ne kadar kimseyle oturup konuşamasam da oturup yazma cesareti buldum kendimde. Evet babalar günü nedir bilmem ben hatta baba lafı ağzıma çok yabancıdır. Birine baba demek babam demek nasıl bir şeydir nasıl bir histir sanırım ömrüm boyunca bilemeyeceğim. Hiç bir zaman dökülmeyecek o iki hece dudaklarımdan ba-ba. Babasının kızı, kralın kızı vs. olamayacağım mesela. En zoruda ne biliyor musunuz hayatta olmasına rağmen yakınınızda olmasına rağmen sesini bile unutmak. sahi bu kadar zor mu baba olmak! evladını sevmek! dediğm gibi ömrüm boyunca hissedeceğim eksikliğini isterdim o günü kutlamayı boynuna sarılıp öpmeyi baba diyebilmeyi. küfür çıksa ağzımdan bu denli yadırgamam baba kelimesini yadırgadığım kadar. İsterdim kokusunu duymayı, sonuna kadar güven duygusuyla sarılabilmeyi ben hayatımdaki ilk erkeğe güvenemedim bir kere sanırım yalnızlığım bundan dolayı. size tavsiyem babanız varsa yanınızda ve sizle birlikteyse ona sarılmayı seni seviyorum falan demeyi geçin bir kere baba deyin ona doya doya BA-BA.