Baba olmak

Tren istasyonunda tren bekliyorum. Yanımda bir adam ve oğlu da tren bekliyor. Kulağıma "Lan ne yapıyorsun. Lan yapmasana." gibi kelimeler geliyor yan taraftan. Bakıyorum adam çocukla konuşuyor. İstemeden dinliyorum. Sonra çocuk konuşmaya başlıyor. "Lan tren ne zaman gelecek." İçim birden burkuldu. Çocuk dört yaşlarında var ya da yoktu. Babasına gözlerimi diktim ve baktım. Adam rahatsızlığımı anladı ve oğluna. "Oğlum öyle konuşmasana" demeye başladı. Ben de adama "Sen nasıl konuşuyorsun ki onunla o seninle öyle konuşsun" Adam çocuğunu kucağına aldı ve "özür dilerim oğlum" dedi. Uzaklaştım oradan.

Babalara sesleniyorum. Bazı şeyleri değiştirmenin zamanı geldi ve geçiyor. Oğlunuzla oturup kurtlar vadisi gibi diziler seyredenler!!! Okullardaki şideti engelleyin diye bağıran siz değil misiniz? Sokaklarda birbirine bağıran çağıran insanlar!!! Oğullarınız sizi seyretmeyecek mi???

Baba olarak bazı davranışlarımız değişmeli. Oğullarımız ve kızlarımız bizi taklit edeceklerdir."Yalan söyleme" dediğimiz çocuğumuza gözü önünde patronumuzu arayıp "hastayım gelemiyorum" dersek hiç bir şeyimiz yokken çocuğumuzdan hangi davranışı sergilemesini bekleriz.

"Eğitim ailede başlar" Bu söz hep söylenir. Bence bu sadece anne ve çocuk için söylenmemiş sadece. Baba da var bu aile içinde. Anne ve baba tutumları semineri vermiştim geçen sene. Anneler çoğunluktaydı tabii. Babalar her zamanki gibi azınlıktaydı. Kendime sordum. "Türkiye nufusunu oluşturan babaların kaçta kaçı çocuklarına zaman ayırıyorlar? (Çıkıp dolaşmak. Kucağına alıp sevmek çocukları. İyi bir örnek oluşturmaya çalışmak vb.)

Geç olmadan eğitim seminerlerine katılalım. Anne baba okullarına. Çocuk eğitimi kurslarına ve değişmeye çalışalım.

Geç olmadan.....