Baba olmak

Nasıl bir duygudur anlatamam, sadece yaşamanız gerekir, yaşadığınız andan itibarende müptelası olursunuz, eliniz gözünüz gibi bir uzvunuz, vazgeçilmez bir parçanız olur. Onu görmeden duramazsınız, ilk zamanlar geceleri nefesini dinlersiniz, uykularınız kaçar, başucunda sabahlarsınız, doyamazsınız saatlerce onu seyretmeye, biraz daha büyüdüğünde, ilk adımlarını, ilk sözlerini sarfetmeye başladığında ise başka bir keyiftir onunla olmak, hele ilk "BABA " deyişini duymak yokmu, dünyalara bedeldir.

Evet, 10 yıllık evliyim ve 8 yaşındaki, dünya tatlısı kızmdan bahsediyorum, ilk hastaneye gidişimizi hatırlıyorum, çok telaşlıydık, eşim sancılar içindeydi, onun için endişeleniyordum, ama bunların doğal bir süreç olduğunu hem kendime hem ona söyleyerek ikimizide rahatlatmaya çalışıyordum,sonra doğuma girildi, dışarda sinirli gergin bir bekleyiş, aslında yarım saat, ama bir ömür sürmüş gibi uzun bir bekleyiş.

Sonra yanıma bir hemşire yaklaştı kucağında,bişey var,bana uzatıyor, "gözünüz aydın sağlıklı bir kızınız oldu ", onu ilk defa kucağıma aldım, kara kaşlı kara gözlü ufacık bişey, nasıl huzurlu, beni tanıyor, gülümsüyor, yada ben öyle hissediyorum, çevremdeki tüm sesler kesilmiş, sanki, sadece o ve ben varız, ağırlık kavramı yok olmuş, bulutların üzerindeyiz, çok güzel bir duygu bu yaşıma kadar hala o kadar mutlu olduğumu hissetmedim.

Bir hafta hastanede kalındı, sonra eve geldik, ilk zamanlarımız biraz zorlu çıktı, çünkü bizim yumurcak biraz yaramaz, çıktı, uykusuz geceler, ama bir gülüşü dünyalara bedel, tüm sıkıntıları yok ediyor.

İlk adım atışı, ilk konuşmalar ilk kelimeler, sonra biraz daha büyüyünce bıdır bıdır, anlatılan hikayeler, sohbetler.

Allah herkese bu mutluluğu tatmayı nasip etsin, Allah çocuklarımıza sağlık versin ve tüm çocukları korusun

İyiki doğdun kızım, seni seviyorum...