Baba Reisi seyretim gözlerim kapalı!...

Pazar günü Kültür Merkezinde oyuncusundan yönetmenine, oyun yazarından sponsorlarına kadar yerel bir muhteşem etkinliğe katıldım.

BABA REİS’İN biyografisinin sahneye aktarılmasında modern Tiyatro tekniklerinin hemen hepsi uygulandı.

Oyunculuk, sahne düzeni, ışıklandırma, dekor, kostüm, müzik gibi unsurların hepsi vardı bu etkinlikte…

Salonu tıka basa dolduran seyircinin tepkileri, etkilenmeleri görülmeye değerdi.

Tiyatronun toplum psikolojisi üzerinde ne kadar etkili olduğunu bir kez daha gördüm. Hep beraber sıkıcı ve çok uzun olan son sahnede ağladık. BABA REİS’ın muhterem kızı ÇAYHAN hanım ağlamadı sadece…Hepimiz ağladık…

Rize gibi bir yerde “elimden gelse yıkardım” dedikleri bir yerde 3 yılda hazırlandığı bildirilen ve 60 kişiden oluşan bir ekiple gerçekleştirilen müzikal herkesi heyecanlandırdı, daha büyük kültür merkezine olan ihtiyacı gösterdi.

Sıkıcı gibi görünen diyalog bölümlerini, muhteşem bir uyum içinde, büyük oyuncu topluluğunun kusursuz korosu giderdi, hafızalara kazıdı.

Bu etkinliğe katkısı olan herkesi en kalbi duygularımla tebrik ediyorum.

Bu oyun bize çok önemli birkaç durumu hatırlattı.

Tepeden bakan çok kurt var, ama kurtların düşmanı çoban köpekleri de var...

BABA REİS’in “ İşte biz böyle olacağız… Tepelerde kurt çok, ama biz ne birinin hakkını yedireceğiz, nede yiyeceğiz” sözü hafızalardan silinmeyecek…

Rize’nin en büyük derdi Ovit’tir, hayali denizin ortasında bir havaalanıdır.

Rize bir başka büyük evladı sayesinde Ekrem ORHON’un ruhunu şad etti.

“Bu dağ delinur mi hane makinen

Senun bu derduna yanmaz mı anan

Habu ovitlere cıkacak canun

El sözine bakma anana inan”

diyen mısraları Başbakanımız Erdoğan boşa çıkardı.

BABA REİS ebediyette huzur içinde şimdi… 

O zamanda derdimizin karayolları bölge müdürleri olduğunu çok derinden hissettik.

Asfalt üstüne asfalt dökerken BABA REİS yürünemeyen yollardan şikayet ediyordu o zaman. Bunu öğrendik…

Rize Erzurum yolunun durumu en açık ispatıdır. Bu muhteşem oyun, tiyatronun aslı görevini yerine getirdi, izleyenlere bir kanaat oluşturdu.

Denizin ortasında havaalanı fikrinin derinliğini, uzak görüşlülüğünü, haklılığını, ihtiyacını hatırlattı bize.

Dün akşam Rize’ye bir havaalanı kazandırma fikrim en üst seviyeye çıktı.

Ekrem ORHON Ovit diye diye öldü!. Allah sonsuz rahmetini esirgemesin.

O rüyasına bir nebze olsun katkım olmuştur.

Şimdi, bir başka büyük rüyası “havaalanın yapımı” için ölene kadar mücadele edeceğimi ilan ediyorum. Bu muhteşem oyun, bu fikri belleğime yerleştirdi, yüreğime kazıdı…

Bu bakımdan akşamki etkinlik işlevini fazlası ile yerine getirdi, unutulmaz bir akşam yaşattı bize.

Katkısı olan herkesi yüreğimden kutluyorum, başarılarının devamını diliyorum.

Eğer bu oyun dedikleri gibi başka yerlerde sahnelenecekse EKREM ORHON’UN ilk piştiği, yetiştiği yer olan Muhttin TOPÇU beyin şantiyelerinden, O’nun BABA REİSE katkılarından bahsetmek tarihsel bir görevdir.

O dev araçları bedava Rize’ye tahsis eden amcamız Rahmetli Muhittin TOPÇU beydir. O Muhittin TOPÇU bey ki, Trakya’da ikinci dünya savaşı hazırlıklarında, bütün siperleri yapıp bedava devletimizin emrine vermiştir. Yıllarca onun şantiyelerinde görev almıştır Rahmetli BABA REİS..BABA REİS’in tedavisinde yaşananları bilmeyen yoktur.

Katkısı olanları oyuna dahil ederken görevi olanları bu kapsama almak biraz handikaptı gibi durdu, yadırgandı. Muhttin TOPÇU beyi unutmak “derlemelerdeki acelecilikten” olmuştur diye düşünüyorum…

O nedenle BABA REİS’İ  seyrettim gözlerim kapalı dedim..

Neyse..

Bu muhteşem güzelliğin tadını bozmadan veda edelim. Umarım dikkate alırlar dediklerimi.

Bütün ekibin alnından öpüyorum, tekrar sonsuz başarılar diliyorum.

Sevgi ve saygılarımla…