Babacığıma, pamuğuma yok yok babişkoma!

Benim için hergün anneler, babalar, öğretmenler, sevgililer günü...Dolayısıyla hangi tarihte yazdığım çok da önem taşımıyor ama bu yazımı çok uzağında olduğum babam için yazmıştım bu sene....

"Baba" nedir? Baba; güven demektir, tökezlediğinde elini tutan, yere düştüğünde ittirip ayaga kaldıran, kayıplar yaşadığında sırtını çıkarsızca sıvazlayandır...

Baba güç'tür, sert maske takan ama aslında filmin duygusal sahnelerinde senden önce ağlayandır... Baba, omuzuna kafanı korkusuzca koyabildiğin adamdır. Baba, hayatında tanıştığın İLK adam gibi adamdır. Benim babamda o adam gibi adamlardan...

Ben babişkosunun tekne kazıntısıyım... Kocaman evli barklı kadında olsam hala annesinin, babasının kıyamadığı küçük prensesleriyim... Hep derler, yaş kaç olursa olsun cocuklar hep ebeveynlerinin kuzucukları olarak kalırlarmış...

Babacım, şuan cok uzağımdasın, şimdi yola çıksam ertesi gün olur yanında olmam işte bu kısmı hikaye çünkü sen iyi bilirsin ki bedenim yanında olmasada küçük prensesinin kalbi babişkosuyla....

Sabahın 7 sinde benimle çizgi film izlediğin kakaolu sütümü verdiğin için, bilmediklerimden kaçarken kapıda kıstırıp yoldan döndürüp " korkma evlat öğrenirsin, yaparsın sadece iste" diyerek cesaretlendirdiğin için, hep arkamda olduğunu hissettirdiğin için, güvendiğin ve karşılıksız sevdiğin için, yaşattıkların ve sağladıkların için, şu yaşımda bile bana kıyamadığın için, gözünün bebeği olarak kaldığım için sana binlerce teşekkür ederim....İyi ki babamsın canım pamuğum benim....

sevgilerimle