Babadan, babaya özlem

Baba dan, Babaya’ Özlem

Herkesin gönlünde ayrıdır yerin
Seninle dallandık, çınardın Baba
ismini andıkça kabarır göğsüm
Sen gurur kaynağım pınardın Baba

Annemsiz kalınca yalnızlık tattın
Evlat hasretiyle ateşe yattın
Kaç zamana bilmem hasreti kattın
Bazen içten içe kanardın Baba

Bir baba, babayı görmez ardında

Baba ağlar yoksul ana yurdunda

Şimdiki her baba kendi derdinde

Oysa sen nar gibi yanardın Baba

Bir of çeksen eriridi yağlarım
Sevgiyle beslenir gönül Bağların

Karanlık efendisi olmuş dağların

Oysa sen zorluğu yenerdin Baba

Sevgisiz çıkılmaz hayat yoluna

Erişemez kimse senin doluna
Üzdüm ise akrep düşsün dilime

İnsana hizmete dönerdin Baba

Her Baba yüreği Babaya erir

Bu çark böyle döner yol böyle yürür

Babalar babayı her yerde görür

Unutmaz babanı, anardın Baba

Bu yıl da acıya yenildi keder
Umutlar acıya bal katıp gider
Ufacık gülüşün bin servet eder

Bir gülüşe ömür sunardın Baba,

Babasız babalar öksüz yurdunda

Her baba ayrı bir evlat derdinde

Vurguni’yim baba, ömrüm sürgünde

Bir dal olsa idim konardın Baba

Abdullah Oral