Babalar ve Kızlar

Ben bu hayatta çok fırtınalar yaşadım, büyük, küçük, acı, tatlı.

Kocaman bir çınar devrildi, altında kaldık. Kar tanesi, Buz tabakaları ile örttük mezar toprağını, kara bir kış günü. Baharı görmeden don tuttu tomurcuklarım. Körpe filizlerime ayaz vurdu.

Babamın yeri hep başkadır içimde, kırmadı, kırılmadım. Dağ gibi güven duydum. Sert duruşunun altında yufka bir yüreği varmış sert kabuklu meyve gibi kırılganmış. Hep içimde, hep yaşamımdaydı. Ölüm acısı vurdu çocukluğumun tarlasına, o tarlada bana kalan miras ile yürüdüm yoluma. Yeni fırtınaların karşısında hep onurlu, hep gururlu hep dik durdum. Kalemimin ucu kanadı çoğu zaman, bildiğimden şaşmadan gittim. Tökezlediğimde, ufak büyük kayalar parçaladığında ayaklarımı, içimde babamın bana bıraktığı hazine ile yola devam ettim.

Portakal suyu hep onu hatırlatır bana. Son verdiğim bardakta portakal suyu vardı. Bana sarılışını hatırlarım her portakal suyunda.

Önceleri Annemin yanında bir küçük Anne oldum. Yıllar geçti,her geçen yılda Babam hem yanımdaydı, hem yoktu. Ama o benim hep hazinemdi.

Yıllar sonra ise bir Kış günü küçük kızım geldi dünyama, umutlarım yeşerdi, artık büyüdüm ve çocuğumun Annesiydim artık. Kınalı bir kuzu gibi öpe koklaya büyüdü.

Babama ait anılar silinmesin diye sık sık hatırlarım, sık sık söz ederim, sık sık anlatırım. Öğrettiği küçük basit çocukça duaları hatırlarım. Yüzmeyi öğrettiğini hatırlarım. Elimi nasıl yıkamam gerektiğini gösterip anlattığını hatırlarım. Arabaya binip beni gezdirdiği zamanları hatırlarım. Ortaokulu bitir sana araba kullanmayı öğreteceğim dediğini hatırlarım. Yardımseverliğini hatırlarım. Hatıraların bir kısmı bunlar.

Her şeyden önemlisi bana güven duyduğunu hatırlyorum. Benim Babam ben küçük yaşta iken öldü. Bedenen öldü sadece, hep yanımda, içimde, zihnimde yaşadı.

Babalar günün kutlu olsun Babacığım.