Babalara ve öğretmenlere

Sabah olmadan uyandım. Biraz kırgınlık var vücudumda, biraz da gerginim galiba; regl oluyorum hafif de bir soğuk algınlığı geciriyorum.

Bunlardan mı yada; bulunduğum ülkedeki siyasi karmaşadan ve silahli catışma beklentisinden mi, yoksa sebep en son kurbani okula giden küçük kız olan tımarhane kaçkını katil mi? Tanrımmmmmmmm ülkemden bu kadar uzakta yapayalnız buralarda ne işm var?

Sabah saat 3'te uyandığımda bunlar geçiyordu aklımdan, sokak lambasıyla aydınlanmış odamda yatağımın içinde dönüp dururken...

Uku gitti ya her şey geliyor aklıma; ne olduğunu, tam olarak hatırlamıyorum ama ilgisiz birsey babamı düşündürtürüyor bana, "tıpkı çocukluğumda ki gibi" diye geçiyor aklımdan ve çocukluğumu anımsıyorum...

Babamlarla aynı bahçede olan anneannemin evini, kocaman karyolasinda anneannemin koynunda uyuduğum geceleri, anlattığı masalları ve yatağımızın yanıbaşında ki duvarda asılı duran İran duvar halısını...

Duvar halısında ki desenlerden biri bana hep babamı düşündürürdü. Geometrik bir desen bana niye babamı hatırlatırdı bunu hala bilmiyorum ama o halıya bakarken babamı yanımda hissederdim, anneannemin masallarinda ki kahramanlariyla özdeşleştirerek.

39 yasindayım ve kilometrelerce uzakta... Gece uyandım ve yine ilgisiz bir şeyden babamı düşündüm ve uyudum çocukluğumda olduğu gibi...

Babama karşı duygularımı ve babamı en guzel anlatan şiirin Can Yücel'in "Hayatta En Çok Babamı Sevdim" siiri olduğunu düşünürüm. Bu babamin da Can Yücel'in babasi gibi aydin bir Cumhuriyet Ögretmeni olmasindan, belki birazcık da çapkın. Ama asıl ortak olan nokta "Bende Hayatta En Cok Babami Seviyorum"

"Vakit varken sevginizi söyleyin" diyor ya uzmanlar ben de bir oğretmenler günü yaklaşırken, babama sevgimi iletmek ve öğretmenler gününü kutlamak istedim, bloğuma da ilk yazımı babam icin yazdım...

Tüm öğretmenlere ve babalara sevgi ve saygılarımla...