Babam'sızlık

Dağları ardımda bırakıp,

sonsuzluğun engin mavisine

uzun gitmeler çekiyor içimdeki çocuk.

Uzun uzadıya sessizlikler içinde silinip,

ateşin kor ettiği bedenimle gözyaşlarım harcında,

uzak gitmeler çekiyor içimdeki kırılmış dal.

Mavisine aldanıp göğün

uçası geliyor ruhumun kanatsız kuşlarının... 

Hani sussam gönül razı değil

Hani konuşsam literatür kifayetsiz. 

Toprak ettiğim babamın yanına uzansam, 

Yüreğimdeki bulutlardan yağmur yağdırsam, 

Geçer mi babam üzerime sinmiş şu lanet olası

yokluğunun belası kimsesizlik?