Balkondaki masada kendisine yer açılan baba, eli belinde masaya yanaştı. “Baba sen koltuğa geç.” diye seslenen kızının isteğine uydu, geçip oturdu. Baba, dede olma yolunda yürüyüşe hazırdı. O biliyordu kızının atan yüreğindekileri. “Elimle, telli duvaklı uçurabilsem!” diye vahlandı.
O şenlikli balkonda yine dürülü o kırmızı şemsiye. Artık eli belinde koltuğuna oturan baba yoktu orada. Bu sabah açılmadı şemsiye, balkona kimseler çıkmadı; karşı balkonlu apartmanın balkonu da kapalıydı.
Şimdi dürülü şemsiye açılmayı bekliyor. Kim açacak kırmızı saçaklarını. Hele bir açan olsa neler anlatacaktı kim bilir!
O şenlikli balkonda yine dürülü o kırmızı şemsiye. Artık eli belinde koltuğuna oturan baba yoktu orada. Bu sabah açılmadı şemsiye, balkona kimseler çıkmadı; karşı balkonlu apartmanın balkonu da kapalıydı.
Şimdi dürülü şemsiye açılmayı bekliyor. Kim açacak kırmızı saçaklarını. Hele bir açan olsa neler anlatacaktı kim bilir!
