Babama mektup iki

Ah be babam ne vardı o kadar acele edecek? Ne işin vardı? Sanki.

Sana her şeyi öğrettim demiştin ya! Nerde?

Ne kadar zor geçirdim seneleri sensiz, ne çok soracağım varmış meğer, ölesiye özledim kızgın sesini. Ah be babam ne acelen vardı sanki?

O denli yorgunum ki. Sonsuz geceler var geçen uykusuz, her sabah uyandığımda sen ayaktaydın ya şimdi uyanmak bile zor ancak herkezden önce ayaklanmam gerek.

Çocuk olarak bıraktığın kız kardeşimi everdim İstanbul da yaşıyor maddi durumu iyidir biri kız iki çocuk annesi sık sık bize geliyorlar. Ah be baba ne acelen vardı? Sanki

Hayat bir ırmak suyu gibi akar, bir çağlayandan dökülür gibi geçip gidiyor gün ve gün, dün bu günden çok uzak varılabilir mi yarına bilen yok. Ah be babam.

Acılar geçici diğiyorlarya! Yalan! Alcılar katmerli yedi veren güller gibi tekrar tekrar başlıyor. Ah be babam ne vardı o kadar acele edecek? Sanki .

Öylesine çaresizim ki. Ah be babam ! Bir bir yiyince öğrendim hayatın tokatlarını feleğin ne denli acımasız olduğunu. Ah be babam!

Artık uyumak istiyorum yorgunum çok yorgun. Ancak daha çok işim var çok adını alan torunun okuyor, daha yolun başında öbürü evlenmek sevdasında dedim ya çok işim var çok.

Ah be babam ne acelen vardı sanki.

Hani beraber bırakmıştık ya sigarayı bir daha elime almadım zaten artık istesem de alamam.