Babamı Çok Özledim

Ölmüş babamın
Duvardaki resminden
İyice gördüm
Açıp da gözlerini
Bana bakıp güldüğünü
Unutmuş da öldüğünü

Diktim gözlerimi
Ölmüş babamın
Duvardaki resmine
Konuştum onunla
Unutup da öldüğünü

Onu doyasıya kokladım
Duvardaki resminden
Eğilip öptü beni
Elime değdi teni
Resimdeki çerçeveden
Hiç memnun değildi
Erken ölmekten

Ölmüş babam
Duvardaki resminden
Geri dönecek miş gibi
Bana bakıyordu
Ölmüş babam
Duvardaki resminden
Belli ki özlemiş beni
Sessizce ağlıyordu.

Muzaffer Yıldırım
1988, Antwerpen