Babamın Harçlık Politikası

Ortaokul okumaya başladığım yıllardı. Şimdinin 6 ncı sınıfına geçmiştim. Hani ortaokul 1 nci sınıfta yakasını, saçını çekiştirdiğimiz kız arkadaşlarımıza bir yıl sonrasında daha bir farklı gözle bakacağımız yıllar...

Babamın harçlık politikası sadece okula gittiğim zamanlar verilen yevmiye ye benzerdi. Okula gittiğim sürece harçlığımı alır, tatillerde ise harçlık alamazdım. Yaz tatili ise zoraki verilmiş ücretsiz izin gibi birşeydi benim için . Şimdi asgari ücret nasıl belirleniyorsa, bizim harçlıkta gideceğim okulun minibüs fiyatı ve yiyeceğim simit ve ayrana tekabül eder, hesaplamalar sonucu harçlığım ortaya çıkardı.

Birde atari salonları vardı o yıllar. Zaten ince ince hesaplanmış harçlığıda haftanın ilk günü bu salonlara bırakırdım.

Yaz geldiğinde üç aylık ücretsiz izne çıktığımdan bizim harçlık kesilirdi. Babama göre yazın da başka işlerde çalışıp harçlığımı kazanmalıymışım. İyi de yaz geldi. Arkadaşlarımla gündüz denize gidip, akşam ise mahalle bakkalının duvarının kenarında kızlı erkekli toplanıp oyunlar oynayacaktık. Bazı akşamlar ise kordona lunaparka gezmeye gidecektik. Ben babamın bu görüşünü kabul etmediğim için cebimde para olmazdı. Kendilerine dondurma alan arkadaşlar bana da ısmarlarsa yerdim.

Sonraki yazlar çalışmaya ve harçlığımı kazanmaya başlamış, artık arkadaşlarıma göre bol paralı gezer olmuştum. Arkadaşlarımla gezemiyor, eğlenemiyodum. Gündüz çalışıp akşama kadar yoruluyor, arkadaşlarımla yalnızca akşamları vakit geçirmeye çalışıyor, ertesi gün uykusuz bir vaziyette işe gidiyordum.

Babam kendince doğru olanı yapıyordu. Hayatı ve para kazanmayı öğrenecektim ona göre. Bugün dönüp arkama baktığımda o günkü düşünceleri ne kadar yanlış gelsede bana benim iyiliğimi istiyordu. Sonuçta babamın niyeti bu olduktan sonra, onun bana hatalı gelen fikirlerini sorgulamaya da hakkım olamaz.

Mekanın cennet olsun...